Laag kalium en abnormaal ECG

Kalium is het meest voorkomende kation, of positief geladen ion, dat wordt aangetroffen in menselijke cellen. Kalium is noodzakelijk voor de goede werking van skeletspieren, nieren en het hart. Het effect van een laag kaliumgehalte in het bloed op de hartspier kan disfunctioneel hartritme veroorzaken, wat zich kan manifesteren op het ECG. Bepaalde ziekten kunnen leiden tot verhoogd kaliumverlies uit het lichaam.

Het elektrocardiogram

Het elektrocardiogram of EKG is een diagnostisch hulpmiddel dat wordt gebruikt bij het interpreteren van elektrische activiteit in het hart. Elektrische activiteit in het hart hangt af van intacte structuren in het hart en juiste hoeveelheden elektrolyten zoals kalium en calcium. Voordat diagnostische inspanningen worden geïnitieerd, is het verkrijgen van een basis-ECK van een patiënt voorafgaand aan een ziekte of hartgerelateerde klacht uiterst nuttig. Er kunnen echter redelijke interpretaties van het ECG worden gemaakt door ervaren artsen zonder een baseline ECG. De eigenlijke ECG-procedure kan worden uitgevoerd door getrainde technici en verpleegkundigen, evenals door artsen. Oorzaken van te laag kalium

Hypokaliëmie of laag kaliumgehalte wordt gedefinieerd als kaliumspiegels onder 3,7 milli-equivalenten per liter, of mEq /L, van bloed. Een laag kaliumgehalte in het bloed kan het gevolg zijn van de gebruikte inname van kalium in de voeding. Gastro-intestinale verliezen, of verlies van kalium uit het spijsverteringskanaal, is een veel voorkomende oorzaak van lage kaliumspiegel; braken en diarree zijn gastro-intestinale oorzaken van kaliumarm bloed. Hypokaliëmie kan ook het gevolg zijn van verhoogd urinair verlies van kalium, zoals van het gebruik van diuretica, laag bloed-magnesium en toename van de pH, of verminderde zuurgraad, van bloed.

Kaliumregulatie

Regulering van kalium is belangrijk bij het voorkomen van nadelige gevolgen die samenhangen met kaliumonbalans. De nieren zijn voornamelijk betrokken bij de uitscheiding van kalium uit het lichaam. Om de snelheid van kaliumuitscheiding aan te passen, moeten de nieren reageren op hormonale invloeden in het lichaam. Aldosteron - een steroïde hormoon geproduceerd door de bijnieren - is de belangrijkste hormonen die betrokken zijn bij kaliumregulatie; de afgifte van aldosteron uit de bijnieren resulteert in verhoogde kaliumuitscheiding in de nieren. De afgifte van aldosteron wordt veroorzaakt door verhoogde niveaus van kalium in het bloed, maar de afgifte wordt geremd wanneer de kaliumspiegel in het bloed laag is.

Behandeling van laag bloedkalium en

De eerste stap in de behandeling van kaliumarmoede met laag bloedbeeld is om de oorzaak te identificeren en op te lossen; bijvoorbeeld, als de oorzaak van kaliumarmoede in het bloed te wijten is aan langdurig braken, is het geven van een anti-emeticum of een medicijn dat braken voorkomt de beste eerste stap in de behandeling van kaliumarm kalium. Herstel van normale kaliumspiegels in het bloed kan meestal worden bereikt met orale inname van kaliumchloride of KCl-tabletten. Volgens 'Davidson's Principles & Practice of Medicine' kunnen ernstigere gevallen van kaliumarmoede in het bloed worden behandeld met intraveneuze of IV-infusie van kalium in een ader. Herstel van normale kaliumspiegels moet overeenkomen met positieve veranderingen in het ECG.