Kunnen huismiddeltjes worden gebruikt voor schimmelinfecties tijdens de zwangerschap?

Zwangerschap verhoogt het risico op een vaginale schimmelinfectie, ook bekend als vulvovaginale candidiasis of VVC. Redenen voor dit verhoogde risico zijn een verschuiving in de balans van vaginale micro-organismen, een hoog oestrogeengehalte en een verminderde activiteit van het immuunsysteem.

Omdat zwangerschap uw lichaam op ontelbare manieren verandert en potentiële risico's voor zowel u als uw baby moeten zijn beschouwd, wordt het gebruik van huismiddeltjes in het algemeen niet aanbevolen voor de behandeling van vaginale gistinfecties tijdens de zwangerschap.

Hoewel een vaginale gistinfectie tijdens de zwangerschap gewoonlijk geen significante bedreiging vormt voor u of uw baby als deze met succes wordt behandeld, zijn de redenen voor het gebruik van huismiddeltjes en wat te verwachten in termen van behandeling wordt besproken.

VVC of Something Else

Een vaginale schimmelinfectie is vaak de eerste gedachte die veel vrouwen hebben bij het ervaren van symptomen van verhoogde witte vaginale afscheiding samen met jeuk en branden.

Hoewel deze symptomen een gistinfectie kunnen signaleren, kunnen ze zeer goed misschien niet - vooral tijdens de zwangerschap. Andere vaginale infecties, zoals bacteriële vaginose, veroorzaken soortgelijke symptomen als irritatie door vocht veroorzaakt door verhoogde vaginale afscheiding tijdens de zwangerschap.

De beste behandeling voor deze aandoeningen hangt af van een juiste diagnose. Hoewel het verleidelijk kan zijn om aan te nemen dat uw symptomen het gevolg zijn van een schimmelinfectie en een huismiddeltje of een vrij verkrijgbaar middel te proberen, kan dit leiden tot onnodige, ineffectieve of ongepaste behandeling. Onhandig als het bijna zeker is voor een drukke moeder-in-spe, is het het beste voor jou en je baby om je verloskundige zorgverlener te zien voordat je met een behandeling voor vaginale symptomen begint.

Gebrek aan onderzoek

remedies voor vaginale schimmelinfecties zijn meestal gericht op het gebruik van probiotica of vaginale zetpillen die boorzuur bevatten. Terwijl een analyse van onderzoek uit november 2017, gepubliceerd door de

Cochrane-database van Systematic Reviews - een hogere kortetermijnkuur van VVC meldt wanneer antischimmelbehandeling wordt gecombineerd met probiotica, werd dit onderzoek uitgevoerd bij vrouwen die niet zwanger. Onderzoek met zwangere vrouwen ontbreekt, met name bij de evaluatie van alleen het gebruik van probiotica.

Ook ontbreekt onderzoek naar de veiligheid van boorzuurzetpillen voor VVC tijdens de zwangerschap. De medische tekst

Clinical Maternal-Fetal Medicine

adviseert tegen het gebruik ervan vanwege mogelijke blootstelling aan de zich ontwikkelende baby met onbekende mogelijke bijwerkingen.

Risico's met persistente VVC-resultaten

Hoewel gewoonlijk vreselijk ongemakkelijk, een vaginale schimmelinfectie vormt meestal geen significant risico voor uw algehele gezondheid als u niet zwanger bent. VVC kan echter risico's opleveren tijdens de zwangerschap. In een overzichtsartikel van juni 2015 dat is gepubliceerd in

Current Infectious Disease Reports - wordt gesteld dat een vaginale gistbesmetting tijdens de zwangerschap het risico kan vergroten voor:

Vroegtijdige bevalling en bezorging

Laag geboortegewicht

Gistinfectie van de mond van de pasgeborene of oraallijster

Infectie van de vliezen en vloeistof rondom de baby

Succesvolle behandeling van VVC vermindert het risico op deze zwangerschapsgerelateerde complicaties, wat het belang onderstreept van het gebruik van onbewezen huismiddeltjes.

Volgende stappen en voorzorgsmaatregelen

Neem contact op met uw verloskundige zorgverlener als u last heeft van symptomen die een vaginale schimmelinfectie kunnen signaleren. Ze kan eenvoudige tests uitvoeren om VVC en andere mogelijke oorzaken van uw symptomen te bevestigen of uit te sluiten. Bel uw verloskundige meteen als uw vaginale symptomen gepaard gaan met koorts, koude rillingen, stinkende vaginale afscheiding of buik- of bekkenpijn.

Gistinfecties zijn moeilijker te genezen tijdens de zwangerschap dan wanneer u niet bent zwanger. Bovendien is er een verhoogd risico op herhaling. Daarom is de VVC-behandeling langer voor zwangere vrouwen in vergelijking met niet-zwangere vrouwen.

Typische behandeling is 7 dagen van een intravaginale antischimmelmedicatie voor een eerste gistinfectie en 14 dagen voor een recidiverende infectie. Deze medicijnen worden over het algemeen als veilig beschouwd voor gebruik tijdens de zwangerschap. Orale antischimmelmiddelen worden meestal niet aanbevolen tijdens de zwangerschap om te voorkomen dat uw baby wordt blootgesteld aan het geneesmiddel.