Lange-termijn effecten van ADHD-medicatie

Vanwege het feit dat veel ADHD-medicijnen slechts hooguit enkele decennia bestaan, is het onderzoek naar hun langetermijneffecten beperkt. Veel kinderen die deelnamen aan de eerste klinische studies en onderzoeken naar ADHD-medicatie zijn nu jongvolwassenen. Hun ervaringen met ADHD-medicatie kunnen inzicht en gegevens bieden over de langetermijnveiligheid en -effecten.

Groeivertragingen

Stimulerende medicijnen die worden gebruikt voor ADHD kunnen de groei op de lange termijn stuiten, volgens een auteur Nancy Shute in haar 2009 "US News & World Report" -artikel "ADHD-medicijnen helpen kinderen niet op lange termijn." Gegevens geanalyseerd met behulp van de MTA, of multimodale behandelingsstudie van kinderen met ADHD, duiden erop dat kinderen die nooit stimulerende middelen gebruikten, langer en zwaarder werden dan hun medicinale peers. Als jongvolwassenen waren kinderen die gedurende ten minste drie jaar stimulerende middelen hadden genomen, 75 centimeter korter en 6 lbs. lichter dan degenen die dat niet deden. De studie concludeerde ook dat zelfs nadat kinderen gestopt waren met het innemen van de medicatie, dit het verschil in groei niet goedmaakte.

Psychiatrische stoornispreventie

Dr. Nestor Lopez-Duran, auteur van de "Child Psychology Research Blog", vatte de bevindingen samen van professor Joseph Biderman van de Harvard Medical School, wiens werk de link tussen ADHD-medicijnen en toekomstige psychiatrische aandoeningen onderzocht. De studie van Biderman volgde meer dan 100 kinderen met een ADHD-diagnose gedurende een periode van 10 jaar. Sommigen hadden stimulerende medicatie gebruikt en anderen hadden dat niet.

Zijn bevindingen wezen erop dat degenen die medicijnen slikten minder snel psychiatrische stoornissen zoals zware depressies, gedragsstoornissen, oppositioneel verzet en verschillende angststoornissen ontwikkelden. Het onderzoek wees uit dat ADHD-medicatie geen invloed had op het risico op het ontwikkelen van een bipolaire stoornis.

Leverbeschadiging

Langdurige onderzoeken tonen aan dat magnesium-pemoline, een tweedelijns-ADHD-behandeling oorspronkelijk op de markt kwam als Cylert, kan leverbeschadiging en zelfs falen veroorzaken, volgens een artikel gepubliceerd op de HealthCommunities.com-website. Hoewel de Food and Drug Administration in 2005 zijn Cylert-goedkeuring heeft ingetrokken, zijn generieke versies nog steeds op de markt als alternatief voor reguliere stimulerende medicijnen. Hoewel zeldzaam, hebben rapporten magnesiummepoline gekoppeld aan 13 sterfgevallen door leverfalen sinds 1975. Patiënten die dit medicijn nemen, moeten hun lever regelmatig laten testen.

, , ] ]