De langetermijneffecten van morfine

Morfine is een verdovende pijnstiller geklasseerd als een opiaat, de sterkste vorm van pijnstiller die er is. Morfine kan op korte termijn worden gebruikt om ernstige acute pijn te verlichten, of op de lange termijn om chronische pijn te behandelen. Morfine is verkrijgbaar als een pil, capsule, suspensie of injectie. Langetermijneffecten van morfine hebben betrekking op het centrale zenuwstelsel, het gastro-intestinale systeem en het urogenitale systeem, waardoor meerdere bijwerkingen optreden.

Constipatie

Billie Ann Wilson, Ph.D., Margaret Shannon, Ph.D ., en Kelly Shields, Pharm.D., auteurs van "Pearson Nurse's Drug Guide 2010", bespraken constipatie als een van de langetermijneffecten van morfine. Opioïden verminderen de maagmotiliteit - de natuurlijke beweging van de inhoud door de darm - resulterend in verstopping Dit kan worden geminimaliseerd door voldoende water te drinken, een vezelrijk dieet te volgen, regelmatig te bewegen en krukwaterontharders te gebruiken zoals voorgeschreven door uw arts.

Verminderde Libido

Jennifer Schneider, MD, Ph. D., legt uit dat sommige mannen met hoge doses langetermijnmorfine een verlaagd testosterongehalte kunnen ervaren, dit kan een verminderd libido en een verminderde potentie veroorzaken. Echter, testosteronvervangingstherapie kan dit probleem verlichten.

Physical Dependence

Omdat morphin e beïnvloedt het centrale zenuwstelsel. Plotselinge verwijdering van het medicijn kan lichamelijke ontwenningsverschijnselen veroorzaken. Morfine beïnvloedt de ademhalingsfrequentie, hartslag en bloeddruk, gastro-intestinaal systeem en mentale toestand van een persoon. Het stoppen van morfine na langdurig gebruik heeft meerdere effecten, zoals angst, agitatie, slapeloosheid, zweten, misselijkheid en braken, tranende ogen en loopneus, kwijlen en koude rillingen. Ontwenningsverschijnselen kunnen beginnen van 6 tot 12 uur na het abrupt stoppen van morfine en piek in één tot drie dagen. Afbouwen kan ontwenningsverschijnselen voorkomen.

Verslaving

Verslaving is een psychologisch fenomeen en gedragsprobleem. Het is niet hetzelfde als fysieke afhankelijkheid. Een persoon die verslaafd is aan morfine heeft drie karakteristieke eigenschappen: dwangmatig gebruik, doorlopend gebruik van het medicijn ondanks de slechte gevolgen, en een obsessie of preoccupatie met het krijgen en gebruiken van meer morfine. Naarmate de verslaving aan morfine verslechtert, wordt het leven van de persoon meer verteerd door het medicijn. Relaties lijden, en het leven van de persoon is beperkt of beperkt. Dit is het tegenovergestelde van wat er gebeurt met een patiënt die morfine gebruikt voor pijnverlichting. Iemand die pijnverlichting krijgt van morfine heeft een actiever leven. Hij neemt contact op met familie en vrienden en kan deelnemen aan activiteiten die hij eerder niet kon uitvoeren vanwege de beperkende effecten van pijn.