Definitie van Hypocalciëmie

Hypocalciëmie is een aandoening gekenmerkt door een verlies van calcium in bloed. Het kan zich manifesteren als een acute aandoening , waarbij symptomen ernstig en plotseling , of het kan een chronische aandoening . Er zijn vele oorzaken van hypocalcemie . Oorzaken

De meest voorkomende oorzaak van hypocalciëmie is afwezigheid van de bijschildklieren . Andere oorzaken zijn tekorten aan vitamine D of magnesium , kanker van de prostaat of borstvoeding en nier ( renale ) falen .
Symptomen

Chronische hypocalciëmie is vaak zonder symptomen. Acute hypocalciëmie kan toevallen , spierstijfheid of spasmen , bronchospasmen en dermatitis veroorzaken.
Overwegingen

Patiënten die nierinsufficiëntie of acidose kan niet hypocalcemieperioden merken symptomen . Patiënten onder zware emotionele stress kan hebben extreem overdreven symptomen .
Diagnose

De test voor hypocalcemie bestaat uit het meten van het niveau van geïoniseerd calcium in een bloedmonster . Testresultaten tonen van een geïoniseerd calcium lager dan 4.4mg/dl ( milligram per deciliter ) geven hypocalcemie .
Behandeling

Acute hypocalciëmie wordt behandeld met intraveneuze calciumgluconaat verdund met zoutoplossing. Als calcium te snel wordt toegediend , kan het leiden tot ernstige cardiale complicaties. Chronische hypocalciëmie kunnen worden behandeld met calcium wordt aangevuld met vitamine D en oraal in te nemen .