Bacteriële vaginose Behandeling in Zwangerschap

Bacteriële vaginose is de meest voorkomende vaginale infectie bij vrouwen in de vruchtbare leeftijd. In feite, zal ongeveer 10 tot 30 procent van de zwangere vrouwen bacteriële vaginose te ontwikkelen tijdens de zwangerschap. De infectie ontstaat wanneer het evenwicht tussen "goede" en "slechte" bacteriën in de vagina wordt verstoord. In veel gevallen, het ontwikkelen van bacteriële vaginose tijdens de zwangerschap zal geen problemen voor u of uw baby. Studies hebben echter aangetoond dat het verhoogt het risico op een miskraam, vroeggeboorte, voortijdig breken van de vliezen en baarmoeder infectie na levering. Symptomen

De symptomen van bacteriële vaginose zijn hetzelfde voor zowel vrouwen die zwanger zijn en degenen die dat niet zijn. Ongeveer de helft van de vrouwen met de infectie zal ervaren geen symptomen, maar degenen met symptomen vaakst melding van een grijsachtige, wittige of gelige vaginale afscheiding, meestal met een fout of visachtige geur, en branden of irritatie in het vaginale gebied, in het bijzonder tijdens het urineren. Omdat de meeste vrouwen die zwanger zijn ervaring een toename van vaginale afscheiding, dat alleen niet moet worden beschouwd als een verklikker teken van bacteriële vaginose. Een stinkende afscheiding is meer indicatief en moeten worden gemeld aan uw arts.
Diagnose

Diagnose bacteriële vaginose is eenvoudig. Als een vrouw bezoekt haar gynaecoloog vanwege een ongewone vaginale afscheiding, zal de arts waarschijnlijk beginnen met de vraag een aantal vragen om te proberen en het bepalen van de oorzaak of als ze een meer ernstige aandoening. De diagnose van bacteriële vaginose bevestigen, een monster van de vaginale afscheidingen moeten worden getest. De arts kan tijdens bekkenonderzoek een monster van de vloeistof te verkrijgen, waarna ze onder een microscoop onderzocht. De aanwezigheid van een type cel heet een aanwijzing cel is de meest betrouwbare indicator van bacteriële vaginose.
Behandeling

Behandeling van bacteriële vaginose
tijdens de zwangerschap wordt beschouwd vooral belangrijk omdat het kan verhogen de kans op het ervaren van vroegtijdige weeën en vroeggeboorte. In feite, sommige artsen nu routinematig scherm voor bacteriële vaginose als onderdeel van de standaard prenatale zorg, hoewel niet alle artsen de test uitvoeren. Zwangere vrouwen met bacteriële vaginose worden meestal gegeven een antibioticakuur voor het opruimen van de infectie. Mondelinge en actuele versies van de antibiotica Clindamycine en Metronidazol zijn beide beschikbaar, maar orale behandeling wordt beschouwd als superieur voor het voorkomen van zwangerschapscomplicaties. Een typisch verloop van orale antibiotica is om het te nemen tweemaal daags gedurende zeven dagen, en het is belangrijk om alle voorgeschreven geneesmiddel, zelfs als uw symptomen opruimen na een paar dagen.