DNA-testen voor het syndroom van Down

Aanwezig in ongeveer een op de 700 kinderen geboren in de Verenigde Staten, het syndroom van Down (ook wel bekend als het syndroom van Down) geldt als de meest voorkomende erfelijke leerstoornis vandaag. Sinds het midden van de jaren 1990, is vroege opsporing van de conditie is verbeterd. Recent onderzoek is gericht op veiliger en nauwkeuriger testen op het syndroom van Down. Identificatie

Bij de mens, DNA assembleert in 23 paar chromosomen. Deze chromosomen huis van de genetische informatie die nodig is om onze cellen te bouwen, bepalen de kleur van onze ogen, en alles wat maakt ons menselijk. De aanwezigheid van een derde chromosoom nummer 21, trisomie 21, is het bepalende kenmerk van het syndroom van Down.
Testen

Omdat het syndroom van Down resultaten van een extra chromosoom, een DNA- proef maakt de meest overtuigende bewijs voor de aanwezigheid of afwezigheid van deze aandoening. Andere bloedonderzoeken kunnen ook worden toegediend aan de moeder die maatregel hormoonspiegels.
Overwegingen

DNA-tests
zijn invasief voor de moeder, en soms ook voor de baby . Om foetale DNA te verkrijgen, zal een monster van vruchtwater moeten worden verkregen via vruchtwaterpunctie. Deze procedure maakt gebruik van een naald om de vloeistof te trekken uit de baarmoeder. Volgens de Mayo Clinic, is er een in 200 risico van miskraam deze procedure. Risicofactoren zijn scheuren de vruchtzak of per ongeluk verwonden van de foetus met de naald.
Functie

Zodra een monster van foetaal DNA wordt verkregen, wordt deze naar een laboratorium voor het testen en het aantal chromosomen geanalyseerd. Het chromosoom telling zal bepalen of het kind heeft het syndroom van Down.
Alternatief

bloed van een foetus komt bloedbaan van de moeder tijdens de zwangerschap. Hierdoor kan een bloedmonster van de moeder worden gebruikt voor het testen van DNA. Dit is minder invasief en een betere keuze voor de gezondheid van de baby.