De geschiedenis van bretels

Dental of orthodontische beugels worden gezet op de tanden om ze correct uit te lijnen voor een betere bijten, kauwen en uitstraling. Beugels worden gebruikt om structurele of cosmetische gebreken in tanden en kaken, zoals underbites, overbites of scheve tanden te verbeteren. Orthodontisten mogen bretels met andere apparaten die de vorm van de kaak te verbreden of te wijzigen of te verhogen van de ruimte tussen de tanden te combineren. Hoewel braces veel verfijnder zijn geworden in de moderne tijd, hun geschiedenis gaat duizenden jaren terug. Bretels vroegste

Willen rechte tanden is geen nieuw fenomeen. Archeologen hebben oude mummies die grof zijn geconstrueerd banden van metaal rond hun tanden opgegraven. In de vroegste tijden, werd catgut ook in plaats van de draad die gebruikt om hiaten tussen de tanden sluiten. In 400 tot 500 voor Christus, de Griekse arts Hippocrates en filosoof Aristoteles beschouwd methoden om tandheelkundige voorwaarden, met inbegrip van tanden rechtzetten verbeteren.
Wetenschap van Orthodontie

Hoewel scheve tanden werden besproken in de Middeleeuwen, het was pas in de jaren 1700 dat orthodontie daadwerkelijk werd een officiële wetenschap. De Franse tandarts Pierre Fauchard schreef het boek De Chirurg Tandarts, met een heel hoofdstuk gewijd aan methoden voor het gebit. Fauchard gebruikt een hoefijzer-vormige metalen apparaat genaamd een "bandeau" om de boog van de mond uit te breiden. Een andere Franse tandarts, Ettienne Bourdet, stelde het nemen van de premolaren om meer ruimte in de mond en de verdringing van tanden te voorzien. Hij voerde ook studies over kaak groei en expansie.
Orthodontie vooruitgang

Orthodontie
, zoals het nu bekend is, werd opgericht in 1819 door Frank Delabarre, die uitvinder van de draad wieg. Een paar decennia later, in 1841, Joachim Lafoulon begon met de term orthodontie. Tijdens de jaren 1800, werden gestage vooruitgang geboekt, zoals kauwgom elastieken en orthodontische x-stralen. Tandartsen Norman W. Kingsley schreef over mondelinge misvormingen, en JN Farrar gepubliceerd op tanden Onregelmatigheden en correcties. Farrar stelde met een milde kracht op specifieke tijdstippen om tanden te verplaatsen.
Orthodontie Standards

In de vroege jaren 1900, Edward H. Angle vestigde de eerste kwalificatie van tanden onregelmatigheden die blijft de standaard van de moderne orthodontie. Deze classificatie omvat hoe de mate van scheefheid, hoe de tanden wijzen, en de manier waarop tanden passen in de mond te beschrijven. Hoek ook ontworpen nieuwe orthodontische apparaten, opende het eerste college van orthodontie, creëerde de Amerikaanse Maatschappij van Orthodontia, en publiceerde de eerste orthodontische schoolse journal. Een tijdschrift en website die zijn naam draagt ​​vandaag de dag nog steeds gedijen. Orthodontie werd erkend als een belangrijke tandheelkundig specialisme.
Orthodontische technieken

De eerste orthodontisten in het begin van 1900 gebruik gemaakt van een verscheidenheid aan materialen, zoals goud, zilver, staal en zelfs hout en ivoor te haken en lussen maken. Ze gebruikten goud voor de draden en bands die volledig gewikkeld rond elke tand; dit metaal was zacht en makkelijk te vormen in verschillende vormen. Aangezien het zo kneedbaar, de stukken moest regelmatig aangepast. Het was pas in de jaren 1970, toen grote veranderingen in het ontwerp werden gemaakt. Deze omvatten beugels gebonden op de tanden, "zelfligerende brackets" (die niet een draad te gaan rond de tanden vereisen), apparaten aan kaak groei te veranderen, en de "onzichtbare" lingual beugels die worden gesteld aan de binnenkant tanden oppervlakken.

Invisible Orthodontie

Meer recentelijk wijzigingen zijn aangebracht aan de beugels minder opvallend te maken. Eerst werden keramische tand-gekleurde bretels ontwikkeld. De nieuwste innovatie is een reeks van aangepaste duidelijk aligners dat tanden te verplaatsen in kleine stappen. Deze aligners worden verwijderd bij het eten of borstelen, veranderde om de paar weken, en geven resulteert in ongeveer een jaar.