Een gids voor Cerebral Palsy Caregiving

In de zorg voor iemand met cerebrale parese, is het belangrijk voor familie, artsen en specialisten samen te werken aan een plan dat specifiek is afgestemd op de patiënt te creëren. Iedereen heeft andere wensen qua niveau van zorg, onafhankelijkheid en andere factoren, en het is van cruciaal belang voor zorgverleners om deze individualiteit in gedachten te houden. De volgende zijn algemene richtlijnen die zorgverleners moeten volgen om de basis van een zorgplan te vormen. Baden en hygiëne

Het is belangrijk om patiënten te leren een goede baden en hygiënische praktijken van een jonge leeftijd. Met de praktijk, zullen ze voelen zich in staat om op een aantal van deze taken zelf, wat zal leiden tot meer gevoelens van onafhankelijkheid. Zorgverleners moeten proberen aan te moedigen hun patiënten om in het bad te krijgen in een staande positie van een jonge leeftijd, omdat deze methode zal helpen de zorgverlener aan de patiënt veilig te bewegen in en uit het bad als ze ouder en zwaarder wordt. Zorgverleners dienen patiënten te stimuleren om actief deel te nemen in zichzelf wassen en te zijn niet bang voor het gevoel van water en warmte - sensaties worden soms voelde veel intenser door mensen met een hersenverlamming. Om te helpen een patiënt een actievere rol in haar baden te spelen, kan het nuttig zijn om een ​​ondersteunende stoel in het bad of de rails in de douche geïnstalleerd als de patiënt veilig kan staan ​​geïnstalleerd.

Mondhygiëne
is ook belangrijk benadrukken voor patiënten met cerebrale parese. Een zorgverlener moet proberen te helpen haar patiënt aan te passen aan zijn tanden poetsen met een gewone tandenborstel, maar dit kan nogal ongemakkelijk voor sommigen. Als een patiënt sterk reageert tandenborstels, kan een natte doek met sterke tandpasta of een antisepticum gebruikt. Patiënten moeten worden gezet en gestabiliseerd voor tandenpoetsen.
Dressing en Personal Care

Dressing jezelf is vaak een goede manier om voor patiënten met een hersenverlamming om enig gevoel van zelfstandigheid te voelen en vervulling in hun dag-tot-dag routine. Zorgverleners moeten patiënten in de richting van dit doel helpen door eerst hen te helpen het proces van uitkleden, dat is meestal makkelijker dan dressing leren. Patiënten kunnen veilig worden gestabiliseerd tijdens aan-en uitkleden door het vervullen van deze taken vanuit een zittende positie of terwijl op meubels. Het is meer bemoedigend voor patiënten om kleding die gemakkelijk wordt getrokken uit of aan, met grote knopen, banden of klittenband, en dat is gemaakt van zachte stoffen dragen.

Zorgverleners
kan ook een patiënt te helpen om zijn haar te borstelen en op zijn eigen schoenen. Deze praktijken kunnen allemaal worden bereikt door middel van stabiele en veilige positionering en aanmoediging van de kant van de zorgverlener.
Eten en drinken

Specialisten
patiënten kunnen helpen focussen op mond controle en kauwen, die belangrijk zijn voor hen te kunnen om hun maaltijden te eten met een grotere zelfstandigheid. Het krijgen van goede voeding gedurende de dag kan soms moeilijk voor mensen met hersenverlamming, dus het is van cruciaal belang dat zorgverleners nauwlettend toezien op het eten en ervoor zorgen dat hun patiënten goed genoeg calorieën inname in een dag.

Zorgverleners
moet ook ervoor ervoor dat patiënten het voedsel kan zien in de voorkant van hen evenals de werktuigen wordt gebruikt om hen te voeden. Met dit bewustzijn, kunnen zij beter inzicht in de ruimtelijke relaties tussen hen, hun gereedschap en hun voedsel en meer initiatief te nemen in de voeding zelf.
Sociale Interactie

Voor iedereen met hersenverlamming, kansen voor een gezonde sociale interactie is een belangrijk onderdeel van elke dag. Zorgverleners moeten aanmoedigen hun patiënten te communiceren met anderen, deelnemen aan sociale activiteiten en te streven doelen en dromen, zowel in de academische wereld, atletiek, de kunst of enig ander gebied. Veel mensen met een hersenverlamming zijn in staat om te genieten van drukke, volle en volbracht leven, en verzorgers moeten dit ondersteunen op welke manier ze kunnen.

Helpen patiënten om een ​​grotere onafhankelijkheid en aanpassing te bereiken om sensaties van aanraking en gecontroleerde beweging zal helpen ze in een breder scala van sociale interacties.