Effecten van Moebius Syndrome

Moebius syndroom is een zeer zeldzame neurologische aandoening die is duidelijk bij de geboorte en bij minder dan ongeveer 20 van elk 1 miljoen pasgeborenen. Toch, ondanks de zeldzaamheid en ernstige, direct merkbaar fysieke effecten, personen die de aandoening hebben vaak stellen volledig en succesvol leven op zowel persoonlijk als professioneel niveau. Effecten

De diverse effecten geassocieerd met Moebius syndroom vaakst onder andere een onvermogen om gezichtsuitdrukkingen te vormen of verplaats de ogen zijwaarts, scheelzien (strabismus), moeite met eten en slikken, visuele problemen met betrekking tot onregelmatige of nooit knipperen, het ontbreken van het bovenlichaam kracht, kwijlen, gebitsproblemen, communicatie problemen, gehoorverlies en misvormingen van de handen en voeten.
Geschiedenis

Moebius syndroom is vernoemd na de Duitse neuroloog Paul Julius Möbius (1853-1907), de arts die eerst gekoppeld de aandoening met verlamde hersenzenuwen, hoewel hij noemde het nucleaire atrofie.
Origin

geclassificeerd als een craniofaciale aandoening die is misschien genetische, Moebius syndroom veroorzaakt onderontwikkeling en de daaropvolgende verlamming van de zesde en zevende hersenzenuwen en soms ook andere zenuwen, als goed. Omdat de zenuwen zijn verantwoordelijk voor gezichts-en laterale oogbewegingen, patiënten lijken immobiel of "bevroren" gezichten en ogen hebben.
Identificatie

Er zijn tal van herkenbare borden in kinderen geboren met het syndroom van Moebius, zoals een onbeweeglijk gezicht, ogen die nooit knipperen of dicht, duidelijke problemen met slikken en sluiten van de mond, een abnormaal grote tong, later-dan-gemiddelde spraakontwikkeling en mislabeling als autistisch.


Behandeling

Hoewel er geen remedie voor Moebius syndroom, kan medische interventie helpen verminderen sommige van de effecten van de aandoening is. Bijvoorbeeld, kan een operatie gekruiste ogen te corrigeren, terwijl de logopedie kan helpen patiënten te leren om beter te communiceren.