Hoe een Ankle Ontwrichting Diagnose

Een enkel dislocatie ontstaat wanneer de gewrichtsvlakken in de enkel oppositie verliest. Dit vereist aanzienlijke kracht en gaat meestal gepaard met een fractuur. Een enkel dislocatie kan ook ligamenten verstoren en neurovasculaire letsel is een punt van zorg. Jonge mannen zijn de meest voorkomende groep voor deze blessure, maar postmenopauzale vrouwen hebben een verhoogd risico als gevolg van het verlies van botmassa. Instructies
1

Bepaal de specifieke aard van de dislocatie. Dit is nodig omdat de enkel kan nodig zijn om terug te worden geduwd in de juiste positie met een kracht tegen degene die de ontwrichting veroorzaakt. Kopen van 2

Identificeer een posterior dislocatie als de meest voorkomende. Kracht de voet naar achteren om de enkel posterior aan de distale tibia verplaatsen. De gezamenlijke verbreedt als de voorste enkels weer wordt ingeklemd. Dit gaat gepaard met een fractuur van de laterale malleolus of een verstoring van de tibiofibulaire syndesmosis.
3

Herken de andere soorten enkel dislocatie. Ze zijn genoemd naar de richting die nodig is om de ontwrichting veroorzaken kracht en omvatten anterior, laterale en superieure dislocaties.
4

Bestudeer de enkel dislocatie visueel. Significante zwelling met misvorming aanwezig moeten zijn en de huid kan worden tented door de malleoli. De gezamenlijke aanbesteding zal worden langs de gezamenlijke lijn die de gebieden van verstoring van de ligamenten.
5

verkrijgen röntgenfoto van de aangedane enkel. Achterwaartse en zijaanzichten zijn gemaakt met schuine beelden gemaakt met een draaiing van 10 tot 20 graden. Deze hoek zal zorgen voor de beste weergave van de talar koepel en scheenbeen plafond.