Medicatie voor ernstige depressie

Ernstige depressie, ook bekend als een ernstige depressieve stoornis (MDD) wordt gekenmerkt door dat tenminste vijf of meer depressieve symptomen gedurende twee weken of meer. Dit kan het meest effectief worden behandeld door de combinatie met psychotherapie antidepressiva die kunnen helpen verlichten van enkele van de symptomen van depressie. Er zijn vier hoofdcategorieën van antidepressiva, die effect de niveaus van neurotransmitters in de hersenen. Deze omvatten selectieve serotonine heropname remmers (SSRI's), atypische antidepressiva, MAO-remmers (MAO-remmers), en tricyclische antidepressiva (TCA's). Selectieve serotonine heropname remmers

SSRI effect
de hersenen het vermogen om opnieuw te absorberen van de neurotransmitter serotonine in de pre-synaptische cel. Dit veroorzaakt een toename van de niveaus van serotonine in de hersenen. Deze omvatten citalopram (Celexa, Cipram), escitalopram (Lexapro, Cipralex), fluoxetine (Prozac, Fluox), fluvoxamine (Luvox, fevarin), paroxetine (Seroxat, Seroxat), sertraline (Zoloft, Lustral), of zimelidine (Zelmid, Normud ). SSRI's mag niet worden ingenomen met MAO-remmers of bepaalde TCA's. Dit kan ernstige serotoninesyndroom, die fataal kan zijn. Drugs zoals alcohol, Sudafed, Meridia, Ambien, of dextromethorfan kunnen de effecten van SSRI giftiger maken en moeten worden vermeden.
Tricyclische antidepressiva

Tricyclische antidepressiva
omvatten amitriptyline (Elavil), desipramine (Norpramin), doxepine (Sinequan), imipramine (Tofranil), nortryptiline (Aventyl), protryptiline (Vivactil), en trimipramine maleaat (Surmontil). De meeste van deze fungeren als serotonine-noradrenaline heropnameremmers (SNRI's), verhogen van de niveaus van deze neurotransmitters in de hersenen. Deze zijn gebruikt sinds de jaren 1950, maar zijn vervangen door SSRI's en meer recent ontwikkelde SNRI.
Atypische antidepressiva

atypische antidepressiva
worden vaker gebruikt voor mensen met zware depressie in combinatie met een andere psychische stoornis, zoals paniek, angst of bipolaire stoornis, of wanneer SSRI's en TCA's niet effectief geweest. Deze medicijnen effect verschillende combinaties van de neurotransmitters serotonine, noradrenaline en dopamine. Deze omvatten bupropion (Wellbutrin), desvenlafaxine (Prestiq), duloxetine (Cymbalta), mirtazapine (Remeron), trazodon (Desyrel) of venlafaxine (Effexor).
Monoamineoxidaseremmers

Monoamineoxidaseremmers> zijn in gebruik sinds de jaren 1950, maar zijn onlangs verdrongen door SSRI's en SNRI's, die meer selectief. MAOIs effect de niveaus van de neurotransmitters - serotonine, noradrenaline, dopamine en tyramine - door het blokkeren van de activiteit van monoamine oxidase dat wordt gebruikt om de neurotransmitters vernietigen. MAO-remmers worden nu gebruikt als een laatste redmiddel, wanneer andere medicijnen niet genoeg van een effect hebben of ongewenste neveneffecten. Dit komt omdat MAO-remmers hebben meestal meer bijwerkingen en mogelijk fatale interacties met voedingsmiddelen die rijk zijn aan tyramine en andere drugs zijn. Verhoogde niveaus van tyramine kan een fatale piek van de bloeddruk veroorzaken. Enkele voorbeelden van MAO-remmers zijn isocarboxazid (Marplan), nialamide (Niamid), benmoxin (Nerusil), hydralazine (Apresoline), iproniazid (Marsilid, Iprozid), mebenazine (Actomol) en safrazine (Safra).

Bijwerkingen

Bijwerkingen
variëren naargelang de specifieke medicatie genomen zonder zijn gewichtsverlies of winst, veranderingen in eetlust, misselijkheid, constipatie, diarree, duizeligheid, droge mond, seksuele disfunctie, slaapproblemen , verwarring, tremoren, convulsies, lever of urinewegen stoornis, hartritmestoornissen, of bloeddruk problemen. Deze medicijnen kunnen moeten worden genomen 6-12 maanden af ​​te werpen. Ze moeten niet plotseling worden gestopt als terugtrekking-achtige symptomen te verwachten zijn.