Niet-radioactieve Tracer Alternative

Een tracer is een isotoop die kan worden gevolgd als het beweegt door de paden van een levend systeem of organisme. Al decennia lang hebben wetenschappers gewerkt om de gevoeligheid van niet-radioactieve isotopen, die nu in staat zijn om te concurreren met radioactieve tracers in de medische gemeenschap, alsmede andere gebieden van de biologie te verhogen. Radioactieve tracers

Het voordeel van het gebruik van radioactieve tracers was aanvankelijk hun relatief hoge gevoeligheid, Ze zijn meestal waarneembaar bij veel lagere concentraties dan niet-radioactieve isotopen. Er zijn potentiële problemen bij het behandelen van radioactieve isotopen. Bijvoorbeeld, ze zijn een potentieel gevaar voor de gezondheid, ze vereisen een speciale behandeling en de lozing van radioactieve afvalstoffen steeds moeilijker en duurder.
Hoe ze werken

Volgens het moleculair biologen bij Molecular Station, niet-radioactieve tracers gebruiken multiple effect van een enzym om te concurreren met de gevoeligheid van radioactieve tracers. Als het enzym wordt gekoppeld aan een probe die de gerichte moleculen detecteert, zal produceren vele moleculen van het product, versterken van het signaal.

Als het product van de enzym chemiluminescent of light-emitting de methode bijzonder efficiënt. Daar het molecuul zendt vele fotonen, die verder versterkt het signaal. Het licht kan worden gedetecteerd door autoradiografie met röntgenfilm of een fosforimager.

Gebruik enzymsubstraten die van kleur veranderen is een alternatief chemiluminescence.These chromogene substraten produceren gekleurde band van de locatie van het enzym, dus de ligging van het molecuul gericht voor detectie. De intensiteit van de kleur is direct gerelateerd aan de hoeveelheid van het molecuul van belang.
Gebruikt

De afdeling Kindergeneeskunde in Toronto, Canada's Hospital for Sick Children heeft een eenvoudige niet-radio-isotoop methode voor het snel identificeren van dragers van de Tays-Sachs ziekte, een ziekte die wordt veroorzaakt door genetische mutatie ontwikkeld. De mutaties werden getraceerd door het polymerase enzym in het DNA en in combinatie met een sonde, die reageren met een fosfatase-conjugaat, waardoor een colorimetrische demonstratie. De eenvoud en het vermijden van radio-isotopen maakte deze methode potentieel zeer nuttig.

Wetenschappers
bij de afdeling Neurologie aan de Universiteit van Rochester School of Medicine en Tandheelkunde in New York hebben een stabiele niet-radio-isotoop methode om immunoglobuline te meten G secretie in plasma.

sinds 2004 een niet-radioactieve scherm is gebruikt om malaria verbindingen in Panama te sporen, is de test gebaseerd op fluorochroom binding aan dubbelstrengs DNA parasiet. Ontwikkelingslanden kunnen hebben meer te winnen door het gebruik van niet-radioactieve tracers waar de toegang tot en de verwijdering van radio-isotopen is moeilijker en duurder.