Ontdekking van hondsdolheid

Hondsdolheid kan een van de oudste ziekten die de mensheid kent. Hondsdolheid komt van het Latijnse woord Rabere, wat betekent woeden of rave. Naar schatting 40.000 tot 100.000 mensen sterven aan hondsdolheid elk jaar wereldwijd. Wat is hondsdolheid?

Een virale neuroinvasive ziekte, hondsdolheid veroorzaakt een ontsteking van de hersenen in zoogdieren. Het wordt meestal overgebracht door de beet van een besmet dier en meestal dodelijk, tenzij profylactische behandeling wordt gestart direct na de blootstelling.
Eerste vermelding van hondsdolheid

De eerste vermelding van hondsdolheid dateert uit de 23e eeuw voor Christus Mensen die honden die eigendom waren zwaar beboet voor het doden als gevolg van hondenbeten. De oude Griekse schrijvers Homerus, Democritus en Aristoteles zouden allemaal op te noemen of registreren gevallen van canine hondsdolheid, maar het was ook bekend om andere warmbloedige dieren besmetten door deze tijd.
Wijdverspreid Hondsdolheid Outbreak

In 1271, werd de eerste grote hondsdolheid uitbraak gemeld. Dertig mensen stierven in Frankenland, Duitsland, na hondsdolle wolven binnengevallen dorpen. De ziekte bleef wereldwijd te verspreiden, uiteindelijk het bereiken van de Amerika's in 1703, en werd vaak voor in Noord-Amerika door 1785.
Human Intervention

In 1804, een Duitse wetenschapper genaamd Georg Gottfried Zinke gedemonstreerd hoe hondsdolheid wordt doorgegeven via speeksel. In 1883, de Franse chemicus Louis Pasteur en zijn assistent Emil Roux gemaakt van een vaccin tegen hondsdolheid van het ruggenmerg van een besmet dier en getest op honden. Dit resulteerde in het redden van het leven van Joseph Meister, die werd verscheurd door een dolle hond.
Belang

Hoewel hondsdolheid is nog contractible wereldwijd, als gevolg van de doorbraak in het onderzoek , het sterftecijfer van hondsdolheid is aanzienlijk geslonken. Isoleren van het virus en het ontwikkelen van het vaccin heeft talloze levens en vee middelen bespaard.