Paraneoplastische syndroom en Longkanker

Het National Cancer Institute schat dat in 2009 meer dan 219.000 nieuwe gevallen van longkanker worden gediagnosticeerd in de Verenigde Staten. Longkanker vormt in de weefsels van de longen, en er zijn twee soorten: kleincellige longkanker en niet-kleincellige longkanker. De vorm van longkanker wordt gediagnosticeerd door hoe de kankercellen kijken onder een microscoop. Longkanker is een van de kankers waarin paraneoplastische syndromen kunnen voorkomen. Dit artikel onderzoekt wat die syndromen inhouden en hun impact op de gezondheid. Definitie van Paraneoplastische syndromen

Paraneoplastische syndromen
optreden wanneer een kankergezwel veroorzaakt een abnormale immuunreactie. Ze worden verondersteld optreden wanneer kankerbestrijdende antilichamen beginnen te vallen gezonde cellen van het zenuwstelsel van de patiënt. Dit gebeurt vaak bij patiënten die van middelbare leeftijd of ouder, met long-, eierstok-, lymfatische of borstkanker. Paraneoplastische syndromen, maar kan op verschillende orgaansystemen, waaronder neurologische, endocriene, nier-, hematologische en maag.
Symptomen

symptomen van paraneoplastische syndromen
later geleidelijk en zijn vaak merkbaar voordat een kanker is gediagnosticeerd. Zij omvatten onduidelijke spraak, slaapproblemen, epileptische aanvallen, moeite met lopen of slikken, geheugenverlies, verlies van fijne motorische coördinatie, verlies van gevoel in de ledematen en duizeligheid.
Paraneoplastische syndromen en Longkanker <>

Lambert-Eaton br een paraneoplastisch syndroom dat kan optreden bij patiënten met kleincellige longkanker en wordt gekenmerkt door extreme spierzwakte. Klein-cellige longkanker kunnen ook een stof die hormoonspiegels verhoogt, waardoor zwakte, hoge bloeddruk en gewichtstoename. Het kan ook leiden tot het lichaam om een ​​antidiuretisch hormoon te produceren, wat resulteert in het vasthouden van water, laag natriumgehalte, verwardheid en epileptische aanvallen. Klein-cellige longkanker is meer kans op paraneoplastische syndromen produceren dan niet-klein-cellige longkanker.
Behandeling

paraneoplastische syndromen in kleincellige longkanker, het endocriene-gerelateerde problemen kunnen worden verlicht met chemotherapie, maar de syndromen die het zenuwstelsel kan niet. Er zijn geen behandelingen voor paraneoplastische syndromen, en de prognose is vaak afhankelijk van het stadium van de kanker. Medicatie kan worden gebruikt om symptomen te verlichten, en spraak en fysiotherapie ook de terugwinning. Het behandelen van de kanker kan helpen verlichten van een aantal van de symptomen van paraneoplastische syndromen.
Toekomstige ontwikkelingen

Wetenschappers
werken aan het onderzoek naar de epidemiologie van paraneoplastische syndromen, en toekomstige ontwikkelingen kunnen onder antilichaam testen om te voorkomen dat deze syndromen, betere therapeutische interventies, en een beter wetenschappelijk inzicht in hun optreden. Praat met uw arts over de vraag of er sprake is van klinische onderzoeken kunt u in staat om deel te nemen, en of ze enig voordeel voor uw specifieke kanker en syndromen zou hebben.