Sanitaire Normen voor Urinoirs

Een urinoir is een soort van wc-armatuur doorgaans te vinden in publieke of commerciële toiletten. Het wordt gemonteerd aan de muur en alleen ontworpen voor het plassen. Urinoirs vaak gebruik zeep gebak voor parfum en plastic gaas bewakers om grote voorwerpen te houden van het invoeren van de afvoer. Normen van hygiëne en milieu reguleren van de productie en het onderhoud van de urinoirs. ASME normen

Alle urinoirs in de Verenigde Staten, of keramiek of staal, moet voldoen aan de normen van de American Society of Mechanical Engineers. Deze normen hebben betrekking overflow onvoorziene, dikte en afmetingen van de inrichting, grootte en specificaties van afval-fitting openingen. De samenleving vraagt ​​ook een reeks tests die de werkzaamheid en de sanitaire toestand van de armatuur te bewijzen.
Vlissingen

sanitaire normen
moet worden gezien in samenhang met milieunormen, die reguleren van de hoeveelheid water die kan worden vrijgegeven met elke flush. Met ingang van de Environmental Policy Act van 1992, de nationale norm voor urinoirs in de Verenigde Staten verbiedt elke flush volume van meer dan 1 liter. Om water te besparen en om hun milieu-imago versterken, faciliteiten soms kiezen voor urinoirs die nog minder water te gebruiken bij elke spoeling.
Waterloze urinoirs

waterloze urinoirs
gebruiken helemaal geen water, maar maken gebruik van een cartridge, periodiek vervangen, dat water voorkomt verzamelen in de afvoer van het urinoir. Meestal zijn deze cartridges bevatten een lichter-dan-water vloeistof die fungeert als een afdichting tussen de omringende lucht en de urine gaat down the drain.

Deze urinoirs worden beschouwd hygiënischer dan spoelen urinoirs. In 2000, een studie van de Universiteit van Californië in Los Angeles geconcludeerd dat het aantal bacteriën in een waterloze urinoirs was ongeveer de helft van die norm urinoirs. Dit komt omdat het water gebruikt door flush urinoirs bevordert een vochtige omgeving voor de groei van bacteriën.