Wat zijn Forssman Antilichamen?

In het menselijk lichaam, zijn antistoffen vrijgegeven om iets van het lichaam ziet als vreemd te bestrijden. Dit kan variëren van een splinter tot kanker. Het specifieke antilichaam dat wordt vrijgegeven om een ​​infectie te bestrijden is direct gerelateerd aan het type infectie in het lichaam. Sommige antilichamen zijn genoemd naar de persoon die de eerste verbinding tussen het antilichaam en het specifieke infectie het vecht gemaakt. Antilichamen en antigenen

Om Forssman antilichaam begrijpen een eenvoudige uitleg van antilichamen en antigenen nuttig. Een antilichaam is een eiwit dat wordt uitgescheiden door witte bloedcellen in reactie op een antigen. Een antigeen is een stof die het lichaam veroorzaakt om antistoffen te produceren. Het antigeen kan chemische, milieu-of virale. Taak van het antilichaam is aan het antigeen te vallen en te vernietigen.
Dr John Forssman

Magnus John Karl augustus Forssman was een Zweedse arts en professor in de algemene pathologie, bacteriologie en de volksgezondheid aan de Universiteit van Lund in Zweden. Geboren in 1868, overleed hij in 1947 en wordt gecrediteerd met het ontdekken van het eiwit genaamd de Forssman antilichaam.
Forssman Antibody

Forssman
geïsoleerd een bepaald eiwit, soms ook wel heterofiele antilichamen, na kennisneming waarvan antilichaam werd in reactie op infectieuze mononucleosis (IM). IM is een van de mogelijke ziekten als gevolg van het Epstein-Barr Virus (EBV). EBV is een virus van de herpes familie en veroorzaken herpes simplex virus 1 en 2 en is ook geassocieerd met Hodgkin lymfoom en centrale zenuwstelsel lymfomen geassocieerd met HIV. Echter, de Forssman antilichaam is alleen aanwezig bij patiënten die IM.
Elusive Forssman Antibody

IM
presenteert met een zere keel, koorts en gezwollen klieren. Een vroege bloedtest kan niet onomstotelijk blijkt de aanwezigheid van de Forssman antilichaam, omdat het antilichaam mogelijk niet weergegeven in het bloed werk totdat het aantal witte bloedcellen, raakt de cellen die infecties helpen, genoeg verhoogde voor het antilichaam worden vrijgegeven. Bovendien, wanneer IM aanwezig is bij kinderen, de Fossman antilichaam mogelijk niet helemaal. IM wordt behandeld door de behandeling van symptomen omdat er geen antivirale medicatie voor IM. De afwezigheid van de Forssman antilichaam niet problematisch worden indien de arts gebruikt de aanwezigheid van het antilichaam als deel van een differentiële diagnose, dat diagnose van een ziekte door te bepalen wat het niet. Als extra bloedonderzoek en andere testen uiteindelijk onthullen de aanwezigheid van de Forssman antilichaam, kan een definitieve diagnose van IM worden bevestigd.