Verarmd van depressie? Onze verhalen laten zien dat je niet alleen bent

Wist je dat in een groep van vijf mensen een van hen waarschijnlijk een of andere vorm van psychische aandoening heeft gehad?

Een duizelingwekkend aantal volwassenen ondergaat een psychische aandoening in een gegeven jaar in de VS Ongeveer 42,5 miljoen Amerikanen, om preciezer te zijn. En naar schatting 350 miljoen mensen over de hele wereld lijden momenteel aan een vorm van depressie.

Ondanks deze statistieken is er vaak stigma in verband met depressie, waardoor degenen die het hebben minder geneigd zijn erover te praten of uit te zoeken helpen. Ondertussen kunnen degenen die het niet hebben ervaren de ziekte verkeerd begrijpen of het zelfs zien als een vorm van zwakte - alsof het iets is dat gemakkelijk kan worden weggenomen.

Maar depressie is heel reëel. En het kan dodelijk zijn.

Depressie kan leiden tot een hoog risico op zelfmoord. "Suïcidale gedachten kunnen van invloed zijn op iedereen, ongeacht leeftijd, geslacht of achtergrond", aldus de National Alliance on Mental Illness. Eigenlijk is zelfmoord de 10e belangrijkste doodsoorzaak in de VS. Het is ook de tweede belangrijkste doodsoorzaak voor 15- tot 24-jarigen.

Dus met het oog op september als National Suicide Prevention Awareness Month - - en op 10 september is het de Wereld Zelfmoordpreventie Dag - heeft het LIVESTRONG.COM team besloten om deze kwestie met recht aan te gaan. We veranderen de dialoog over deze ziekte en ontmoeten hem in plaats daarvan met openheid en mededogen.

We hebben negen verhalen verzameld door medewerkers van LIVESTRONG.COM - alle persoonlijke verslagen van onze verschillende worstelingen met zelftwijfel , depressie en emotioneel uitputtende ervaringen.

Als je je ooit depressief hebt gevoeld, hopen we dat onze verhalen kunnen helpen aantonen dat je niet alleen bent. We willen dat je weet dat het OK is - en zelfs machtigt - om zonder schande over depressie en andere vormen van geestesziekte te praten.

Dit zijn onze verhalen -

Rick, QA Engineer - "The verlies van een ouder is altijd een grote schok. Mijn vader en ik hadden veel dingen gemeen, en ik voelde me het dichtst bij hem in vergelijking met mijn twee broers.

Na zijn dood voelde ik me emotioneel en fysiek elke dag leeggemaakt.Ik zou bijna dagelijks dromen over hem hebben.Maar die dromen hebben me zeker geholpen om de leegte die ik voelde te weerstaan.

Ik droom niet meer over hem sinds er 16 jaar voorbij zijn gegaan. dit: ik voel mezelf in hem wanneer ik tijd doorbreng met mijn 6-jarige zoon.

PS Mijn vrouw besloot onze zoon naar hem te noemen: Ernesto. "

Valaer, directeur van Inhoud

"Sinds de puberteit heb ik aanvallen van depressie en angst meegemaakt, in feite ben ik behandeld voor Premenstrual Dysphoric Disorder (PMDD), waarvan ik me bewust werd toen de beste vriend van mijn moeder diag was besnuffeld in de jaren '90.

Ik noemde het destijds aan mijn therapeut en begon preventieve zorgstappen te nemen. Alleen eenvoudige dingen zoals het krijgen van een pedicure- en voetmassage of het doen van een herstellende yogales kunnen helpen de aandacht af te trekken, omdat ik bewust zelfzorg beoefen.

Een andere grote openbaring voor mij tijdens mijn reis over geestelijke gezondheid was lezen 'The Highly Sensitive Person' door Elaine N. Aron. Het heeft me geholpen te begrijpen waarom ik het gevoel heb dat ik niet het 'pantser' heb dat andere mensen lijken te hebben, maar het heeft me ook geholpen mijn gevoeligheid als een geschenk van waarde te waarderen.

De drie tools die ik gebruik om me door de donkere tijden heen te krijgen, zijn beweging, voldoende slaap- en praattherapie krijgen. Zelfs mijn familieleden weten nu dat ze me aan deze dingen herinneren wanneer ze mijn humeur zien keren. Het is zo belangrijk om een gereedschapskist te ontwikkelen die voor jou werkt. "

Tiffany, redacteur

" Op de universiteit zou ik gevoelens van extreem down en alleen ervaren, hoewel ik omringd was door vrienden. werd slechter naarmate de tijd verstreek. En tijdens mijn laatste jaar slikte ik een fles slaappillen.

Maar ik wist nog steeds niet hoe ik hulp kon krijgen.

Nadat ik afgestudeerd was en volledig was aangekomen -time optredens, er zouden ochtenden zijn wanneer ik de energie niet kon oproepen om uit bed te komen. Ik voelde me niet sterk genoeg om de dag het hoofd te bieden, dus ik zou me ziek melden. Maar uit angst mijn baan, heb ik uiteindelijk professionele hulp gezocht en werd de diagnose depressie en angst gesteld.

En hoewel ik nog steeds mijn slechte dagen heb, heb ik sindsdien de juiste ondersteuningsgroep van vertrouwde vrienden gevonden. Ik ben ook dankbaar voor heb een liefhebbend vriendje dat me aanmoedigt om uit bed te komen wanneer ik het gevoel heb dat ik het niet kan. Werken helpt ook.

Ik ben gaan accepteren dat depressie gewoon in mijn genen zit. is conditie zal hoogstwaarschijnlijk een leven lang strijd zijn, ik heb geleerd het te zien als een klein deel van wie ik ben. Het hoeft niet mijn levensverhaal vorm te geven. Het maakt me ook niet zwak. Sterker nog, ik denk dat het me een meer empathisch persoon heeft gemaakt.

Wanneer ik die donkere wolk ervaar, helpt het om iets te onthouden dat mijn therapeut zei: 'Wanneer je hersenen je vertellen dat je niet goed genoeg bent, weet dat jouw gedachten zijn niet de waarheid. En als je jezelf spiralen voelt, zullen die negatieve gevoelens voorbijgaan; ze zijn tijdelijk. Dus erken het, en laat het dan passeren. Morgen is een nieuwe dag. '"

Rachel, bijdragende redacteur

" Toen ik zwanger was, worstelde ik met depressieve episodes. Mijn hormonen werden gek, en als iemand die had geworsteld met een eetstoornis, maakte de gewichtstoename dat ik me voelde alsof mijn lichaam buiten mijn controle was (wat het was - het groeide een klein mensje!).

Het was moeilijk om een paar dagen uit bed te komen. Ik zat in een funk die ik niet leek te schudden, en ik was gevoelig voor willekeurige uitbarstingen van tranen.

Dus ging ik naar een therapeut.

Ze vertelde me 'perinatale depressie 'is een term die depressie dekt tijdens alle fasen van de zwangerschap en de postpartumperiode. Het was geruststellend om te weten dat ik niet de enige was die de 'pre-baby blues' voelde.

Ik wil dat andere vrouwen weten dat het OK is als ze niet OK zijn. Er zijn veel mensen die hetzelfde doormaken, en dat er mensen zijn, zoals therapeuten en andere vrouwen, die kunnen (en willen!) Helpen. "

Eli, Designer

" By the de tijd dat iemand de moeite nam om me te vertellen dat depressie in de familie zit, stond ik al op het punt om de universiteit te verlaten. Ik was gestopt met lessen te volgen - zelfs de leuksten - en zou het nauwelijks uit mijn kamer halen.

Maar gelukkig voor mij merkten mijn vrienden en familie mijn achteruitgang op en moedigden me aan om actief hulp te zoeken in de vorm van een psychiater.

Sindsdien ben ik gestopt met therapie, maar pas nadat ik het gevoel had dat ik genoeg ervaring had met het omgaan met mijn emotionele dieptepunten. Ik was in staat om mentale tegenmaatregelen te nemen.

De grootste verandering voor mij (en ik zeg dit niet alleen omdat ik voor LIVESTRONG werk) ging naar de sportschool. Ik probeer elke dag te gaan voor die endorfine-afgifte. Het helpt me een negatieve mentale mentaliteit te kanaliseren in iets fysieks en positiefs. "

Michelle, Senior Editor

" Als jonge tiener werd ik gepest vanwege overgewicht. Het was pijnlijk, verwarrend en moeilijk om mee om te gaan. Ik voelde me soms angstig en soms angstig.

Maar op een dag herinner ik me dat ik dacht: wat gebeurt er met hen dat ze zo gemeen kan maken?

Op dat moment leek het alsof ik kon de pestkoppen doorzien. Ik begreep dat ik liefde en respect verdiende, en misschien begrepen of begrepen ze dat niet. Het kostte me al mijn kracht, maar ik begon empathie te tonen in plaats van angst, en opeens deed het niet zoveel pijn. Het was mijn superkracht om tegen terug te vechten.

Ik concentreerde me ook op leren, wetende dat als ik niet lichamelijk perfect of mooi was, ik mijn kennis had.

Als een volwassene die terugkijkt, het maakte me echt een veel sterkere en meer sympathieke persoon. En op de een of andere manier, nadat ik er doorheen ben gegaan, heb ik het gevoel dat ik zelfs op mijn slechtste dagen goedbedoelde kritiek aankan, omdat het zo vaak niet over mij gaat.

Als je als jong wordt gepest persoon of een volwassene, erkennen dat het oneerlijk is - en het zuigt - maar erkennen ook dat het niet om jou gaat en verder gaan. Je bent te belangrijk om je tijd te verspillen met iets anders te denken. "

Jamie, Social Media Intern

" Het jaar na de universiteit was een uitdagende tijd. Ik was gewend aan hard werken, wat neerkomt op resultaten in fitness, cijfers en relaties. Maar tot mijn ontzetting, gebeurde dit niet zo voor mij na de universiteit. En het hielp niet dat ik probeerde in te breken in een al verzadigd gebied buiten wat ik op de universiteit had gestudeerd.

Mijn expertise was fitness, dus ik nam een baan als personal trainer terwijl ik de vaardigheden die ik heb opgedaan. nodig om een betere samenvatting te maken voor mijn ideale baan: iets in media en film. Ondertussen kwam de druk om meer klanten te krijgen altijd boven mijn hoofd te hangen van mijn bazen. De sporadische routine van het trainen van cliënten in de vroege ochtend en de late nacht gaf me het gevoel dat ik nooit een moment rust kreeg. En toen mijn hoofd het kussen raakte, had ik moeite met slapen.

Mijn workouts leden daardoor, en aangezien fitness iets is waar ik loyaal aan ben, was ik er niet blij mee dat ik niet het beste kon trainen van mijn vermogen. Ik kreeg ook wat meer gewicht.

Ik herinner me een paar dagen dat ik diep in mijn auto zou zitten en tegen mezelf zei dat de toekomst zou uitpakken en dat dit slechts tijdelijk was.

Na twee jaar, de combinatie van het ontmoeten van de juiste mensen en het verwerven van nieuwe vaardigheden bracht me ertoe mijn baan op te zeggen als trainer bij bedrijfsscholen. De lading werd opgeheven en ik had weer tijd voor mezelf.

Ik besefte dat ik niet gelukkig kon zijn als ik fysiek en mentaal mijn creativiteit niet verwerkte. Zelfzorg is essentieel voor geluk. "

Hoku, Editorial Intern -" Opgroeien op Hawaï met vier broers en zussen kan als een rel klinken. En dat was het helemaal! Ik moet rond de woonkamer van mijn oma dansen in plaats van naar de kleuterschool te gaan. Ik mocht de ruilbijeenkomst verkennen die verscholen lag in een bescheiden bosje in plaats van naar de supermarkt te gaan. En ik mocht in de weekeinden spelen met de eindeloze kantoorbenodigdheden op de werkplek van mijn moeder.

Ik was echter niet helemaal onwetend van de financiële problemen van mijn ouders en de druk die ze legden op hun relatie en mentale welzijn.

Als student werd ik wakker voor diezelfde, harde realiteit. Jongleren met vier banen bovenop een voltijdse studielast en buitenschoolse activiteiten zorgde er vaak voor dat ik moe en angstig werd. De collegiale overmaat aan omgeving hielp niet en soms voelde ik me wanhopig alleen.

Door mijn familie bij elkaar te houden en zinvolle vriendschappen te onderhouden, werd ik door de moeilijkheden heen geholpen. Ik zocht naar kleine gemeenschappen van mensen met wie ik kon praten - politiek geladen schrijvers van het personeel bij de studentenkrant en een groep vrouwen met wie ik middelbare schoolmeisjes zou begeleiden.

Mijn moeizame ervaringen en de mensen die bij mij blijven helpen om de persoonlijke en professionele ethiek te versterken waarrond ik mijn leven blijf maken. "

Ann, Senior Community Manager -" Toen mijn vader in 2015 plotseling overleed aan melanoom, was het erg traumatisch. Hij was 67 jaar oud.

In de maanden na zijn overlijden werd ik bedroefd en depressief. Ik hield me zo veel mogelijk vast van de realiteit, waaronder een gebrek aan lichaamsbeweging en een overvloed aan junkfood , niet te vergeten veel te veel tijd doorgebracht op de bank met genante reality-tv (denk aan "Little Women: LA" en "Real Housewives").

Maar negen maanden en 30 pond later besloot ik dat genoeg genoeg was .

Mijn vader was een fervent buitenmens en ik voel me heel dicht bij hem als ik in het bos ben Ik besloot om een wekelijkse wandeling in mijn plan op te nemen om mijn gezondheid weer op het goede spoor te krijgen. Naast een geweldige workout en het helpen van die 30 pond kwijt te raken, zijn mijn weekendtrips erg catharsis geweest. In de natuur zijn was een geweldige plek om wat van het verdriet los te laten dat ik eerder op de borst had gehouden. "

Hulp is beschikbaar voor

Als je suïcidale gedachten hebt en hulp nodig hebt, kun je het nationale Suicide Prevention Lifeline op 1-800-273-8255. Het is 24/7 beschikbaar.

, , ] ]