Observational Learning in Children

Educatieve psychologen herkennen meer dan een dozijn verschillende soorten van leren die gedurende het hele leven van een persoon voorkomen. Leermogelijkheden voor kinderen gebeuren elke dag in hun eigen omgeving. Ouders, opvoeders en rolmodellen spelen een cruciale rol bij het vormgeven van de kennis en het gedrag van een kind, maar de observationele leertheorie suggereert dat de dingen die kinderen in het echte leven en via verschillende media waarnemen even invloedrijk zijn.

Wat is observerend leren?

Observational learning, ook wel sociaal leren genoemd, is het idee dat mensen nieuwe informatie en gedrag kunnen leren door simpelweg te kijken of iemand anders iets doet. De observationele leertheorie stelt dat dit soort leren gebeurt, zelfs als prikkels om te leren niet aanwezig zijn. Het ondersteunt in essentie het idee dat kinderen leren door imitatie.

De Bobo Studies

Gedragspsycholoog Albert Bandura en zijn collega's waren pioniers in de wetenschappelijke studie van observationeel leren. Hij ontwikkelde zijn theorie in de jaren zestig als antwoord op het toen populaire maar simplistische idee dat persoonlijkheid slechts een gevolg van de omgeving was.

In Bandura's bekende "Bobo-poppen" -studies keken groepen jonge kinderen hetzelfde na korte film onder verschillende omstandigheden. In de film is iemand agressief tegen een Bobo-pop of clown, door te slaan, te schoppen en tegen het speelgoed te schreeuwen. Verschillende groepen kinderen werden verschillende uitkomsten getoond, waaronder beloning, straf en een neutrale controle. Toen de kinderen met de Bobo-pop in hetzelfde scenario als in de film werden geplaatst, behandelden de meesten de Bobo-pop agressief, ongeacht de gedragseffecten die ze hadden laten zien.

Bandura's Theorie

Jaren studies over het onderwerp van gedragsonderwijs hebben Bandura ertoe gebracht een theorie te ontwikkelen. Hij geloofde dat observationeel leren plaatsvond in een patroon met vier stappen. Kinderen letten ergens op, ze behouden wat ze zagen, ze reproduceren de actie of verbalisatie, en de consequenties die ze waarnemen bepalen of ze de actie in de toekomst zullen herhalen.

Negatieve implicaties

Door verschillende variaties op In zijn originele Bobo-poppenstudie ontdekte Bandura dat kinderen vaker agressief gedrag vertoonden dat was gebaseerd op film dan door live acteurs. Misschien was zijn meest verontrustende vaststelling dat kinderen waarschijnlijk de agressie imiteerden die werd waargenomen in stripfiguren. Dit suggereert dat wat kinderen zien op televisie, in films en op internet, een grotere impact kan hebben op hun gedrag en leren dan wat ze in het echte leven zien.

Positieve implicaties

Bandura vond ook dat kinderen worden getoond positief of prosociaal gedrag had minder kans op agressie. Kinderen met positieve leef- en mediamodellen zijn dus typisch braaf.

Zijn studies toonden ook aan dat positieve bekrachtiging of beloning een betere motivator bij het leren is dan negatieve bekrachtiging of straf. Deze informatie kan ouders en opvoeders helpen bij het vinden van de beste manieren om cognitief en gedragsmatig leren te motiveren.

, , ] ]