De geschiedenis van bloedonderzoek

In de 19e eeuw wisten wetenschappers niet dat mensen verschillende bloedgroepen hadden. Na de ontdekking van de verschillen in rode bloedcellen, werd bloedonderzoek een belangrijk onderdeel van screening voor bloedbanken. In de jaren dertig en veertig van de vorige eeuw werd het voorhuwelijkse bloedonderzoek voor syfilis en rubella standaard. Tegenwoordig is het mogelijk om bloed te screenen op veel verschillende soorten door bloed overgedragen ziekten, waaronder HIV, hepatitis en het West-Nijl-virus.

Vroege transfusies

De eerste bloedtransfusie in de geregistreerde geschiedenis vond plaats in 1665. Vóór de ontdekking van het typen van bloed, hebben artsen geen screeningstests uitgevoerd voorafgaand aan een transfusie. Sommige vroege bloedtransfusieapparaten waren niets meer dan een buizensysteem om bloed van de donor rechtstreeks naar de aderen van de ontvanger te transporteren. Zonder bloedgroepen te begrijpen, werd succes geslagen. Soms zou het lichaam van de ontvanger het bloed van de donor afwijzen, en artsen konden niet uitleggen waarom.

Bloedtypering

In 1901 publiceerde Karl Landsteiner een medisch document met drie bloedgroepen - A, B en C (later veranderd tot O). Een jaar later voegden zijn collega's Alfred Decastello en Adriano Sturli AB toe als de vierde en laatste bloedgroep. Hoewel wetenschappers al begrepen dat er verschillen waren in de samenstelling van bloed, ontdekte Landsteiner dat menselijk bloed niet universeel compatibel is omdat ons immuunsysteem antilichamen produceert tegen bloed van een ander type. Landsteiner won later de Nobelprijs voor de Vrede voor zijn baanbrekend bloedonderzoek.

Bloedgroeponderzoek

Na het ontdekken van bloedgroepen werd het universeel om te screenen op type vóór bloedtransfusies. Volgens Cascade Regional Blood Services ontdekte Landsteiner de Rh-factor in het bloed in 1939, die werd beschouwd als de op één na grootste doorbraak in het bloedonderzoek sinds zijn eerdere ontdekking van het ABO-bloedtype. Het was nu mogelijk om bloed te screenen op type en Rh-factor (dwz: A-positief of A-negatief) om veilige transfusies te bieden.

Bloedoverdraagbaarheidstest

Om de bloedtoevoer te beschermen, testen bloedbanken routinematig voor verschillende soorten door bloed overgedragen ziekten. Bloed werd voor het eerst getest op hepatitis B in 1971 en voor HIV in 1985. Tegenwoordig wordt bloed getest op syfilis, hepatitis C, West Nile-virus en andere ziekten. Bloedonderzoek kan ook een arts helpen bij het identificeren van verschillende soorten ziekten bij patiënten, waaronder bloedarmoede, diabetes en malaria.

Bloedonderzoek en huwelijk

In de jaren 1930 en 1940 werd bloed getest om te screenen op syfilis en /of rodehond werd een vereiste voor het verkrijgen van een huwelijksvergunning in de meeste staten. Volgens Dr. Robert H. Shmerling van het Beth Israel Deaconess Medical Center waren seksueel overdraagbare aandoeningen in die tijd zeer gewoon. Voorhuwelijkse bloedonderzoeken identificeerden degenen die geïnfecteerd waren en gaven hen de kans om een ​​medische behandeling te zoeken voordat zij hun toekomstige echtgenoot infecteerden. Hoewel rubella geen ernstige ziekte voor volwassenen is, kan het voor een ongeboren foetus buitengewoon gevaarlijk zijn. Het voorhuwelijkse testen voor rode hond werd ontworpen om de gezondheid van de ongeboren kinderen van een pasgetrouwd stel te beschermen. Vandaag de dag vereisen een paar staten nog steeds een bloedonderzoek voordat ze een huwelijksvergunning afgeven.