Welke schade kan te weinig fosfor in een menselijk lichaam?

Fosfor is het op een na rijkste mineraal in het lichaam en is een belangrijk bestanddeel van botten en tanden. Je lichaam gebruikt ook fosfor om de botgezondheid te behouden, in energiesystemen en om zuurstof uit rode bloedcellen te verwijderen voor gebruik door je weefsels. Lage niveaus van fosfor komen meestal niet voor bij gezonde personen, maar ze kunnen zich ontwikkelen bij mensen met diabetes, coeliakie of alcoholisme. Fosforgebrek kan meerdere problemen veroorzaken, waarbij de belangrijkste veranderingen optreden in het skelet, energiesystemen en rode bloedcellen.

Botschade: osteoporose

Je botten bestaan ​​uit een mengsel van calcium en fosfor, genaamd hydroxylapatiet. Een normale balans van calcium en fosfor is vereist voor de gezondheid van uw botten - als u te veel of te weinig van een van beide mineralen heeft, worden uw botten minder gezond. Het hebben van lage niveaus van fosfor kan leiden tot een vorm van botziekte genaamd osteoporose. Naarmate het fosforgehalte in het lichaam afneemt, verliezen de botten massa en worden ze erg zwak, broos en gemakkelijker te doorbreken. Osteoporose is een bijzonder gevaarlijke complicatie van het hebben van een laag fosforgehalte, omdat de meeste mensen geen symptomen hebben totdat ze daadwerkelijk een bot breken. Botschade: Osteomalacie

Gecombineerd met tekortkomingen in calcium en vitamine D kan fosfortekort leiden tot een botziekte genaamd osteomalacie. Wanneer fosfor laag is, kunnen je botten niet goed mineraliseren en worden ze zacht, zwak en breken ze vaak gemakkelijk af. Osteomalacie wordt gemakkelijker herkend dan osteoporose en presenteert zich met algemene pijntjes, pijnen en algehele bottederheid. Osteomalacie heeft de potentie permanente botafwijkingen te veroorzaken, wat kan leiden tot gewrichtsschade, spierpijn en veranderde mobiliteit.

Fosfordeficiëntie en vermoeidheid

Alle energiesystemen in uw lichaam gebruiken adenosinetrifosfaat of ATP ", as a type of energy currency.", 3, [[Fosfor is een belangrijk onderdeel van ATP. Elke individuele ATP heeft drie eenheden fosfaat, waardoor deze als een energiebron kan fungeren. Wanneer u lage niveaus van fosfor heeft, wordt ATP omgezet in adenosinedifosfaat, of ADP, dat twee fosfaateenheden heeft, of adenosine monofosfaat, AMP, dat slechts één fosfaateenheid heeft. Vanwege de lagere hoeveelheden aanwezig fosfor, kunnen noch ADP noch AMP evenveel energie produceren als uw lichaam nodig heeft. Dit kan leiden tot wijdverspreide spierzwakte, vermoeidheid tijdens de dagelijkse activiteiten, lage inspanningstolerantie en verhoogd risico op letsel.

Verminderde functie van rode bloedcellen

Fosfordeficiëntie kan ook een grote impact hebben op hoe "well red blood cells work.", 3, [[Een van de taken van rode bloedcellen is zuurstof door je bloedbaan te voeren en het af te geven aan weefsels in je lichaam. Rode bloedcellen "houden" zuurstof vast via een verbinding genaamd hemoglobine; fosfor maakt deel uit van een metaboliet, 2,3-DPG genaamd, die helpt bij de afgifte van zuurstof aan weefsels op het juiste moment door rode bloedcellen. Wanneer fosforconcentraties laag zijn, werkt 2,3-DPG niet zo goed en wordt er minder zuurstof afgegeven aan weefsels. Dit kan wijdverspreide problemen veroorzaken zoals vermoeidheid, zwakte, algemene mentale verwarring en algemeen verhoogd risico op letsel.