Effecten van cafeïne op neurotransmissie

Cafeïne wordt gevonden in verschillende planten in de natuur die worden geconsumeerd door mensen, waaronder theebladeren; koffiebonen; guarana en mate, planten die inheems zijn in Zuid-Amerika; colanoten en cacaobonen. Van cafeïne is aangetoond dat het werkt als een bestrijdingsmiddel in de planten waarin het voorkomt, waardoor schadelijke insecten worden beschermd. Bij mensen heeft de chemische stof een mild stimulerend effect, waardoor het een populaire substantie en een onderwerp van aanzienlijk onderzoek is.

Meerdere actiepunten

Cafeïne heeft zijn stimulerende effecten door te concurreren met de adenosinemolecule, een bij- "product of energy production.", 3, [[Accumulatie van adenosine in cellen geeft aan dat energie is opgebruikt, waardoor de hersenen en het lichaam in een lage energietoestand zijn. Een studie gepubliceerd in de 2010 Journal of Alzheimer Disease beschreef de stimulerende effecten van cafeïne als het hebben van een verscheidenheid aan effecten binnen een netwerk van zenuwbanen die adenosine invloeden, en dat cafeïne concurreert met adenosine zowel voor als na de actiepunten in de centraal zenuwstelsel. Cafeïne beïnvloedt bijvoorbeeld de afgifte van dopamine, een belangrijke neurotransmitter die geassocieerd is met motivatie en alertheid, door het induceren van glutamaat, een exciterende neurotransmitter die dopamine activeert. Cafeïne beïnvloedt ook het dopaminesysteem op punten na de productie van dopamine.

Verschillen met andere stimulerende middelen

Een studie gepubliceerd in 2004 "Cell and Molecular Life Sciences" concentreerde zich op de effecten van cafeïne op adenosinereceptoren in een deel van de hersenen dat bekend staat als het striatum - een gebied dat betrokken is bij stimulatie en beheersing van motorische activiteit. De onderzoekers waren geïnteresseerd in het striatum als het belangrijkste gebied waarop cafeïne zijn effect heeft. De studie vergeleek ook de effecten van cafeïne op het striatum met die van twee andere opmerkelijke stimulerende middelen, cocaïne en amfetamine, en merkte een duidelijk verschil op in hun werkingsmechanismen. Terwijl alle drie de neurotransmitter dopamine via het striatum activeren, werkt cafeïne indirect op het striatale systeem en cocaïne en amfetamine hebben een directe werkingswijze. Bovendien citeert de studie een verband tussen cafeïne en een verlaagd risico op de ziekte van Parkinson via een neuroprotectief effect van cafeïne op neuronen die betrokken zijn bij de overdracht van dopamine, de belangrijkste neurotransmitter die wordt beïnvloed door het striatum. .

Manipuleert Calcium-afgifte

Een van de belangrijke effecten die cafeïne heeft op neurotransmissie is het stimuleren van cellen om calcium vrij te maken, volgens een onderzoek dat is gerapporteerd in de 2008 "PLoS One." Calcium fungeert op zijn beurt als een signaal dat zenuwen in staat stelt om de neurotransmitters die ze gebruiken vrij te geven voor het overbrengen van berichten naar andere cellen. Cafeïne heeft specifiek de mogelijkheid om de afgifte van glutamaat te activeren. De onderzoekers merkten ook op dat cafeïne selectief de calciumafgifte van neuronen blokkeert, onder bepaalde omstandigheden.