Symptomen van ernstige angststoornis

Ongeveer 40 miljoen Amerikaanse volwassenen zijn elk jaar vervuld van angst en onzekerheid (Ref1, Pg2). Angst op korte termijn is een normale reactie bij een stressvolle of onzekere situatie. Angststoornissen worden echter gekenmerkt door overmatige angstgerelateerde symptomen die 6 maanden of langer aanhouden. Hoewel elke angststoornis anders is, zijn ze allemaal gebaseerd op symptomen van irrationele angst of angst. Deze stoornissen kunnen ernstig zijn en het vermogen om een ​​functioneel, productief leven te leiden verstoren.

Gegeneraliseerde angststoornis (GAD)

Mensen met GAD lijden aan dagelijkse, niet-uitgelokte zorgen en spanningen (Ref1, Pg13). GAD wordt gediagnosticeerd wanneer een persoon zich constant zorgen maakt over alledaagse trivialiteiten gedurende zes maanden of langer (Ref1, Pg13). Deze mensen maken zich zorgen over dagelijkse beslommeringen, twijfel aan zichzelf en mogelijke catastrofes (Ref2, tabel 2). Ze kunnen ook het gevoel hebben dat er iets ergs gaat gebeuren (Ref3, Pg1). Mensen met GAD hebben moeite met ontspannen en zich concentreren (Ref1, Pg13). De angst kan mild zijn, waardoor een persoon een volledig leven kan leiden, of de angst kan ernstig zijn, leidend tot het onvermogen om te werken of relaties te onderhouden (Ref1, Pg13).

Obsessief-compulsieve stoornis (OCD)

Obsessies zijn aanhoudende, verontrustende gedachten (Ref1, Pg6). Deze gedachten gaan verder dan dagelijkse zorgen (Ref2, tabel 2). Compulsies zijn rituele gedragingen die mensen met ocs gebruiken om de angst te beheersen die ze hebben over hun obsessies (Ref1, Pg6). Veel voorkomende dwanghandelingen zijn onder meer het herhaaldelijk controleren van werken op fouten of herhaaldelijk wassen of schoonmaken uit angst voor ziektekiemen (Ref3, Pg1). Mensen met de diagnose OCD, voeren deze rituelen uit in een mate die het dagelijks leven verstoort en hen in nood brengt (Ref1, Pg7). De ernst van de symptomen varieert en sommige kunnen beter worden, maar sommige kunnen erger worden (Ref1, Pg7).

Paniekstoornis

Het kenmerkende symptoom van paniekstoornis is een plotseling gevoel van angst (Ref1, Pg4). Dit gaat vaak gepaard met snelle hartslag, zweten, duizeligheid of zwakte (Ref1, Pg4). Een persoon kan ook andere fysieke symptomen voelen zoals gevoelloosheid, misselijkheid of pijn op de borst, en de persoon voelt vaak een gevoel van angst vanwege deze onverklaarbare symptomen (Ref1, Pg4). De aanvallen zijn onvoorspelbaar, waardoor de persoon met intense paniekaanvallen tussen paniekaanvallen (Ref1, Pg4) zit. Patiënten maken zich vaak zorgen over "gek worden" of "controle verliezen" (Ref2, tabel 2) en zullen hun dagelijkse activiteiten beperken uit angst (Ref3, Pg1). Gemiddeld nemen de aanvallen een hoogtepunt van 10 minuten (Ref1, Pg4).

Posttraumatische stressstoornis (PTSS)

PTSS treedt op nadat een persoon iets angstaanjagends heeft ondergaan, of het direct met hem is gebeurd of aan een andere persoon (Ref1, Pg8). Mensen met PTSS kunnen ver verwijderd raken van degenen waartegen ze ooit dicht bij waren, hun interesse verliezen in dingen waar ze ooit van hielden, of ze kunnen geïrriteerd, boos of gewelddadig worden (Ref1, Pg8). Mensen met PTSS beleven de traumatische situatie vaak opnieuw door middel van flashbacks (Ref1, Pg8). Sommige mensen herstellen binnen 6 maanden, maar anderen lijden chronisch aan PTSS-symptomen (Ref1, Pg8).

Wanneer moet u hulp zoeken?

Als u bang bent dat u een angststoornis heeft of als u denkt dat u dit vermijdt situaties die gevoelens van angst, stress of angst veroorzaken, zoek dan hulp bij een gelicentieerde zorgaanbieder (Ref1, Pg5). Als u gedachten heeft over het pijn doen van uzelf of anderen of over gevoelens van overweldigende stress, angst, verdriet, hopeloosheid, lage energie, moeite met concentreren of slapen, dan kunt u depressief zijn en hulp zoeken (Ref1, Pg5). Door behandeling te zoeken, kunt u bepalen of uw symptomen te wijten zijn aan een angststoornis, een fysieke toestand of beide (Ref1, Pg20). Mensen met angststoornissen kunnen een volledig en productief leven leiden met de verscheidenheid aan beschikbare behandelingen (Ref1, Pg2). Langdurig herstel is mogelijk (Ref3, Pg2).