Oorzaken, risicofactoren en preventie van ADD /ADHD

ADHD wordt, zoals vele syndromen, veroorzaakt door een combinatie van genetische en omgevingsfactoren. "ADHD certainly runs in families.", 3, [[Schattingen zijn dat 70 tot 80 procent van de incidentie van ADHD genetisch gerelateerd is. Het is inderdaad ongebruikelijk dat ik een kind met ADHD zie dat geen ouder of naast familielid heeft met ADHD, ongeacht of het gediagnosticeerd is of niet. Er zijn veel verschillende genen die zijn geassocieerd met ADHD, zonder specifiek gen met een sterke associatie. Dit maakt het onwaarschijnlijk dat een bepaalde genetische therapie een significant effect zal hebben, althans in de nabije toekomst.

Omgevingsfactoren

Er zijn een aantal omgevingsfactoren vanaf de zwangerschap die de ontwikkeling van ADHD kunnen veroorzaken. "Hersenletsel op elk moment voor of na de geboorte, vroeggeboorte, laag geboortegewicht en alcohol- of tabakgebruik tijdens de zwangerschap zijn allemaal in verband gebracht met een verhoogde incidentie van ADHD.

Veel invloeden die na de geboorte optreden, zijn geassocieerd met verhoogde tarieven van ADHD. Deze omvatten geboorte trauma, aanvallen bij de pasgeborene en elk type van hersenletsel. Blootstelling aan milieutoxines in de kindertijd speelt ook een belangrijke rol. In één studie van 1139 kinderen tussen 8 en 15 jaar oud, hadden degenen met hogere niveaus van pesticiden in hun bloed meer dan twee keer zoveel kans op ADHD. In een andere studie werd aangetoond dat het eten van biologisch fruit en groenten het pesticideniveau met 80 procent verminderde. Hoge loodniveaus worden ook geassocieerd met ADHD. Zelfs psychologische stress, kindermishandeling en opvoedingsproblemen kunnen de kans vergroten dat een kind symptomen van ADHD vertoont. In feite kan het moeilijk zijn om onderscheid te maken tussen symptomen van ADHD en PTSS, die ook wordt veroorzaakt door een aantal stressvolle blootstellingen aan kinderen.

Hoe beïnvloedt ADHD de hersenen?

Hoe beïnvloedt ADHD de hersenfunctie? ? Mensen met ADHD hebben afwijkingen in de functie van een aantal hersengebieden en de verbindingen tussen hersengebieden. Waarschijnlijk het belangrijkst is de frontale kwab. Dit is het deel van het brein dat verantwoordelijk is voor 'executieve functie', in wezen de 'baas' van de hersenen. Het is het deel van de hersenen dat betrokken is bij het plannen en doorvoeren. Het is ook verantwoordelijk voor "remmende controle" waardoor we even kunnen stoppen en nadenken voordat we impulsief handelen. Studies hebben aangetoond dat de frontale kwabben van kinderen met ADHD langzamer ontwikkelen dan die van niet-ADHD-kinderen, hoewel ze uiteindelijk lijken in te halen.

Bepaalde neurotransmitters, die cruciaal zijn voor zenuwcellen die met elkaar communiceren , lijken te worden beïnvloed door ADHD. De best onderzochte zijn dopamine en norepinefrine. De functie van deze twee neurotransmitters lijkt te zijn verminderd bij veel mensen met ADHD. In feite, zoals we later zullen bespreken, lijken de meest voorkomende ADHD-medicijnen te werken door de beschikbare hoeveelheid dopamine en norepinefrine te verhogen. Dit is waar het idee dat ADHD gewoon een "chemische onbalans" is, is afgeleid. Het is echter belangrijk om te onthouden dat neurotransmitterniveaus niet vast maar variabel zijn. Niet alleen medicijnen, maar ook dieet, lichaamsbeweging, sociaal succes en veel psychologische factoren kunnen significante effecten hebben op de neurotransmitter.

Preventie van ADHD is niet eenvoudig. Zeker complicaties bij zwangerschap en geboorte vermijden, de blootstelling aan pesticiden en zware metalen verminderen en psychische stress bij zuigelingen en jonge kinderen verminderen, zijn allemaal te wensen over. In de meeste gevallen van ADHD zijn deze risicofactoren echter niet aanwezig, behalve misschien dat de overgrote meerderheid van de kinderen wordt blootgesteld aan door voedsel verspreide pesticiden.

Belangrijker is dat er een aantal niet-medicamenteuze interventies zijn die de symptomen van ADHD veranderen bij degenen die de aandoening hebben. Soms kunnen deze interventies dramatische resultaten hebben; andere keren zijn veranderingen bescheiden maar significant. Deze zullen in de volgende paragrafen verder worden besproken.