Tests en diagnose voor depressie

Diagnose betekent de identificatie van de aard en oorzaak van een ziekte. Het woord

diagnosticeren - betekent om te bepalen welke stoornis of stoornissen iemand heeft, en

diagnose

wordt gebruikt om de specifieke naam van de stoornissen te betekenen, zoals depressieve stoornis. Het meervoud van de diagnose is een diagnose, wat betekent dat er meer dan één aandoening is. In alle medische gebieden zijn de diagnoses gebaseerd op drie algemene soorten informatie.

De eerste hiervan is de medische geschiedenis. Het is een rapport van een patiënt over zijn of haar ziekte. Bijvoorbeeld: "Ik voel me bijna drie maanden lang bijna elke dag depressief." De tweede is het fysieke onderzoek, dat verwijst naar het praktijkonderzoek van de patiënt door de arts of andere beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg. Deze kunnen laboratoriumwerk omvatten, zoals een compleet bloedbeeld of schildklierfunctietests, röntgenfoto's of meer invasieve procedures, zoals een biopsie.

Hoe een depressie wordt gediagnosticeerd

Depressie wordt bijna uitsluitend gediagnosticeerd op de geschiedenis (rapport van ervaren symptomen). Dit komt omdat er meestal geen fysieke symptomen zijn die kunnen worden gedetecteerd door een lichamelijk onderzoek, noch zijn er laboratoriumafwijkingen. Waarnemingen door de clinicus worden ook meegenomen in de diagnose. In het geval van minderjarigen worden ook verslagen van ouders en leerkrachten doorgaans opgenomen in het proces van diagnose. Een lichamelijk onderzoek en laboratoriumtests kunnen ook nuttig zijn om medische oorzaken van symptomen uit te sluiten.

De reden dat er geen objectieve laboratoriumtests voor depressie zijn, heeft te maken met de complexiteit van het menselijk brein. Onze hersenen zijn zo complex dat het een hele uitdaging is om de functie van het menselijk brein te begrijpen. Het is nog moeilijker om veel hersenstoornissen, zoals depressie, te begrijpen.

Diagnostische criteria

De specifieke diagnostische criteria voor een depressieve stoornis worden vermeld in de sectie Tekenen en symptomen van depressie. Dit gedeelte bevat nuttige achtergrondinformatie.

De diagnostische criteria voor depressie en alle psychiatrische stoornissen worden gedefinieerd in de

Diagnostische en statistische handleiding van psychische stoornissen

(DSM)

.

De huidige versie is de vijfde herziening, dus wordt dit de DSM 5 genoemd. De American Psychiatric Association, de nationale organisatie voor artsen die gespecialiseerd is in psychiatrie, publiceert de DSM. Het schetst de diagnostische criteria voor alle psychiatrische aandoeningen en biedt aanvullende informatie over stoornissen, zoals erfelijkheid, andere aandoeningen die vergelijkbaar kunnen zijn, prevalentie en ziekteverloop. Prominente psychiaters en andere professionals in de geestelijke gezondheidszorg schrijven de DSM op basis van onderzoek dat suggereert hoe psychiatrische stoornissen moeten worden gedefinieerd. Het wordt periodiek bijgewerkt naarmate nieuwe informatie beschikbaar komt.

Beperkingen van het diagnosticeren van depressie

Een beperking van DSM is dat het niet gebaseerd is op de biologische oorzaken van aandoeningen. In de geneeskunde worden bijna alle aandoeningen gedefinieerd, tenminste gedeeltelijk, door de onderliggende pathologie of wat fysiek verkeerd is in het lichaam. We begrijpen de neurobiologie van psychiatrische aandoeningen nog niet goed genoeg om pathologie als onderdeel van de definitie te gebruiken. Naarmate de wetenschap vordert, kan dit in de toekomst mogelijk zijn. Voorlopig beperken we ons tot definities die gebaseerd zijn op het bestaan ​​van symptomen. Het probleem hiermee is dat er meer dan één pathologisch proces kan zijn dat tot dezelfde reeks symptomen kan leiden. Dit wordt verondersteld waar te zijn voor depressie. Er zijn waarschijnlijk veel oorzaken van depressie. De ene oorzaak kan op een bepaalde behandeling reageren, de andere niet. Dit is de reden waarom meer dan één behandeling voor depressie moet worden geprobeerd om er een te vinden die voor die bepaalde patiënt werkt.

Andere oorzaken van depressie

Een andere aandoening, een medicijn of een stof kan soms depressieve klachten veroorzaken . Sommige medische aandoeningen die depressieve symptomen kunnen veroorzaken zijn de ziekte van Crohn, diabetes, fibromyalgie, hartziekte, hypothyreoïdie, leverziekte, multiple sclerose reumatoïde artritis, beroerte en traumatisch hersenletsel. Een verscheidenheid aan voorgeschreven medicijnen en drugs van misbruik kan ook depressieve symptomen veroorzaken. Daarom is een grondige evaluatie door een medische of mentale gezondheidswerker vereist om een ​​diagnose van depressie te stellen en andere oorzaken van symptomen uit te sluiten