De bijwerkingen op de lange termijn van Xanax

Xanax is een medicijn op recept van de benzodiazepine-klasse. Omdat Xanax een depressivum is van het neurologische systeem, heeft het een kalmerend effect. Het wordt sneller gemetaboliseerd en geëlimineerd dan andere benzodiazepines. De halfwaardetijd is 12 tot 15 uur en de effecten treden na ongeveer 15 minuten in werking. Xanax is door de FDA goedgekeurd voor zeer korte-termijnbehandeling - tot acht weken, van paniekstoornis.

Paradoxale reacties van

Volgens Robert Chew, een psychiatrisch-apothekersspecialist in Sacramento, treden paradoxale reacties op in 5 tot 10 procent van de gebruikers van benzodiazepines, en deze worden het vaakst gezien bij kinderen en ouderen. Paradoxale reacties zijn geneesmiddelreacties die optreden bij afwezigheid van de bedoelde reacties. Paradoxale reacties van Xanax omvatten nervositeit, agressiviteit, gewelddadig gedrag, fobieën, obsessieve-compulsieve stoornis, suïcidale intenties, hallucinaties en paranoia. Paradoxale reacties kunnen optreden na kortdurend of langdurig gebruik.

Fysieke bijwerkingen

Fysieke bijwerkingen van Xanax zijn droge mond, ademhalingsveranderingen, duizeligheid, verwardheid, slaperigheid, geheugenverlies en ataxie, of onduidelijke spraak, volgens Dr. Chew. Een overdosis kan leiden tot slaperigheid, of extreme slaperigheid, hypoventilatie, verminderde motorische functies, flauwvallen, coma en de dood. Het mengen van Xanax met alcohol of andere neurologische depressiva kan het risico op coma en overlijden verhogen. Xanax kan ook psychomotorische stoornissen veroorzaken die kunnen leiden tot verkeersongevallen, bedrijfsongevallen, vallen en breuken. Oudere personen lopen een groter risico op psychomotorische bijwerkingen. Al deze effecten kunnen optreden na gebruik op korte of lange termijn.

Psychologische bijwerkingen

Kortdurend of langdurig gebruik van Xanax kan leiden tot persoonlijkheidsveranderingen zoals narcistische persoonlijkheidskenmerken, onvoorzichtigheid en hypergevoeligheid. -vertrouwen. Jack Gorman, een New Yorkse psychiater en de auteur van "De essentiële gids voor psychiatrische geneesmiddelen", beschrijft deze effecten als vaak voorkomend. De verklaring is dat Xanax een deprimerend effect heeft op neurotransmitters in het lichaam, die betrokken zijn bij het produceren van empathie wanneer anderen gewond raken, en angst in sociaal of fysiek bedreigende situaties. Wanneer deze neurotransmitters kunstmatig depressief zijn, zijn mensen niet zo bezorgd over echte bedreigingen of schade aan anderen.

Tolerantie

Tolerantie treedt op wanneer de oorspronkelijk voorgeschreven dosering niet langer de eerste effecten genereert. Het risico van tolerantie is groter bij krachtigere benzodiazepines, zoals Xanax. Wanneer mensen niet langer de gewenste effecten van het medicijn ervaren, is het verleidelijk om de dosering te verhogen. Dit kan snel leiden tot drugsverslaving. Volgens dr. Gorman kan verslaving aan Xanax net zo moeilijk zijn als stoppen met verslaving aan andere krachtige geneesmiddelen.

Brain Atrophy

Volgens Peter Breggin, een Ithaca-psychiater en auteur van "Toxic Psychiatry, "langdurig gebruik van Xanax en andere benzodiazepinen kan leiden tot cognitieve stoornissen. Breggin verwijst naar een brief aan de redacteur in het nummer "Archives of General Psychiatry" van juli 1989, waarin Isaac Marks en collega's studies citeren waaruit blijkt dat langdurig gebruik van kleine doses Xanax kan leiden tot een vergroting van het cerebrale ventrikel, wat een teken is van atrofie van de hersenen.

, , ] ]