Cardio selectieve Vs. Niet-Cardio selectieve bètablokkers

Betablokkers, ook wel bèta-adrenerge receptorantagonisten genoemd, zijn voorgeschreven medicijnen die voornamelijk worden gebruikt bij de behandeling en preventie van hart- en vaatziekten, waaronder hartaanvallen, hoge bloeddruk en aritmie. Omdat hart- en vaatziekten de nummer 1 doodsoorzaak bij volwassenen zijn, worden deze medicijnen vaak voorgeschreven.

Classificatie

Er zijn twee overheersende typen bèta-adrenerge receptoren: bèta-1 en bèta-2. Beta-1-receptoren worden voornamelijk in het hart aangetroffen, terwijl bèta-2-receptoren voornamelijk in andere weefsels dan het hart worden aangetroffen, zoals de luchtwegen, spieren en bloedvaten. Geneesmiddelen die vooral gericht zijn op bèta-1-receptoren worden cardioselectieve bètablokkers genoemd. Niet-cardioselectieve bètablokkers binden aan beide receptortypen. Voorbeelden van cardioselectieve bètablokkers die gewoonlijk in de Verenigde Staten worden gebruikt, zijn metoprolol en atenolol. Voorbeelden van het niet-cardioselectieve type zijn propranolol en nadolol.

Cardiovasculaire effecten

Cardioselectieve bètablokkers vertragen de hartfrequentie, verminderen de elektrische geleidingssnelheid in het hart en verminderen de kracht van de contractie van het hart. In principe hebben niet-cardioselectieve bètablokkers minder effect op het hart, maar bij "Brunwald's Heart Disease" suggereert Dr. Norman Kaplan dat niet-cardioselectieve bètablokkers vergelijkbare cardiovasculaire effecten hebben bij voorgeschreven doseringen. Beide soorten bètablokkers stoten de toename van de hartslag af als reactie op inspanning en stress. Het netto effect is om de werkdruk in het hart en de bloeddruk te verlagen.

Bijwerkingen

Volgens Dr. Kaplan hebben niet-cardioselectieve bètablokkers een grotere kans op een verstoring van de bloedsuikerspiegel, vooral bij diabetespatiënten. De niet-cardioselectieve middelen zijn ook meer geneigd om luchtwegvernauwing te veroorzaken bij astmatische patiënten, aangezien bèta-2-receptoren in de luchtwegen worden gevonden. Bètablokkers in het algemeen kunnen vermoeidheid, seksuele stoornissen en hypotensie veroorzaken, een aandoening die optreedt wanneer de bloeddruk te laag wordt.

Indicaties

Beide typen bètablokkers worden gebruikt bij de behandeling van hoge bloeddruk. Volgens de American Heart Association hebben bepaalde cardioselectieve bètablokkers soms de voorkeur bij patiënten die een hartaanval, hartfalen of aritmie ondergaan. Niet-cardioselectieve bètablokkers worden gebruikt bij de behandeling van glaucoom. Andere toepassingen voor bètablokkers zijn de behandeling van migraine, angst en tremor.

Contra-indicaties

Beide typen bètablokkers kunnen gevaarlijk zijn bij patiënten met luchtwegaandoeningen of ademhalingsmoeilijkheden. Volgens Dr. Kaplan worden de niet-cardioselectieve middelen voorzichtig gebruikt bij patiënten met diabetes en andere metabolische aandoeningen. Bètablokkers worden meestal vermeden bij patiënten die al een lage hartslag of lage bloeddruk hebben.