Behandeling voor een geblazen ader

Een geblazen ader is in wezen een verwonding aan een ader als gevolg van het inbrengen van een infuus. Dit gebeurt vaak als de naald te diep in gaat en de ader aan beide kanten doorprikt. Dit kan niet alleen de ader niet levensvatbaar maken, maar kan ook aanleiding zijn voor lekkage van zowel bloed als vloeistoffen die via de IV worden toegediend. "Blazen" van een ader kan leiden tot extravasatie of infiltratie.

Detectie van de geblazen ader

Het meest voor de hand liggende symptoom van een geblazen ader is abnormale zwelling, vooral wanneer vloeistoffen in het bloedvat worden toegediend. Omdat de vloeistoffen uit de ader sijpelen, hebben ze de neiging zich vlak onder de huid te verzamelen in de buurt van de injectieplaats. Deze zwelling gaat vaak gepaard met verkleuring of blauwe plekjes in het gebied. De door de naald gecreëerde prik zorgt er ook voor dat bloed naar buiten sijpelt, waar het ook onder de huid zweeft om een ​​blauwe plek te vormen.

Behandeling van de geblown ader

Voor relatief kleine verwondingen aan de ader, of de gevangen zodra ze gebeuren, gebruik je je handen om het bloedvat samen te drukken. Het is verreweg de meest effectieve vorm van behandeling. Door druk uit te oefenen op het gebied, minimaliseert u het bloedverlies en vermindert u ontstekingen. Dit kan dan worden gevolgd met een ijspak om ontstekingen en blauwe plekken verder te beperken en eventuele pijn te verlichten.

Als een geblazen ader resulteert in infiltratie, wat de toediening van medicatie in het weefsel is in plaats van het bloedvat , compressie en koude therapie zouden nog steeds moeten plaatsvinden. De hoeveelheid infiltratie kan echter verdere behandeling vereisen, vooral wanneer een aanzienlijke hoeveelheid vloeistof onder de huid is gepoold. Dit kan schade aan de zenuwen veroorzaken, dus de vloeistof moet met een naald worden verwijderd (afgezogen). Een vervolgoperatie kan nodig zijn om eventuele schade aan de omgeving te herstellen.

Als een geblazen ader extravasatie tot gevolg heeft, wordt het medicijn nog onbedoeld in het weefsel toegediend, maar het wordt eigenlijk als giftig beschouwd, waardoor het wordt veroorzaakt gebied (anders dan de ader) dat in contact komt met de stof tot blister. Net als infiltratie moet het gebied worden samengedrukt en afgezogen. Dit wordt vaak gevolgd door een zoutoplossing, waarbij een zoutoplossing in het gebied wordt geïnjecteerd om de giftige chemicaliën te spoelen. Een vervolgoperatie kan nodig zijn om eventuele schade aan de omgeving te herstellen.

Het kan ook nodig zijn om een ​​antibioticakuur te volgen, met name in geval van extravasatie. Omdat weefselschade hoogstwaarschijnlijk is opgetreden, kunnen antibiotica helpen voorkomen dat er infecties optreden.