Mononucleosis in Athletes

Mononucleosis, beter bekend als de 'zoenziekte', is een virus dat koorts, keelpijn, gezwollen lymfeklieren en een vergrote milt kan veroorzaken. Vermoeidheid is ook een symptoom, waardoor het virus een potentiële belemmering voor atleten is. Vanwege de vergroting van de milt is deelname aan sport gevaarlijk. Contact of druk kan de milt doen scheuren. Hoewel u zich misschien onder druk gezet voelt om snel terug te keren naar uw sport, volg dan het advies van uw arts en wacht tot uw symptomen zijn verdwenen.

Basisprincipes van mononucleosis

Gekoppeld aan zowel het Epstein-Barr-virus en cytomegalovirus, mononucleosis - of mono - wordt verspreid door speeksel en nauw contact. De infectie kan zich op elke leeftijd ontwikkelen, maar treft vooral tieners tussen de 15 en 17 jaar. Mono ontwikkelt zich langzaam, omdat de incubatietijd tussen 30 en 50 dagen ligt. U kunt een begin van vermoeidheid, hoofdpijn en een zere keel voelen die langzaam verergert. Tonsillen zwellen vaak en ontwikkelen een witachtig gele omhulling. De lymfeklieren op uw lichaam - met name die achter uw oren en in uw nek - zwellen ook op en kunnen pijnlijk aanvoelen.

Diagnose en behandeling

Een bloedtest zal bepalen of u mono hebt of een andere infectie. Diagnose is belangrijk - vooral voor sporters - om complicaties zoals obstructie van de bovenste luchtwegen en miltrupturen te voorkomen. Symptomen van mono variëren met elk individu. Hoewel u mogelijk symptomen krijgt die ernstig genoeg zijn voor opname in het ziekenhuis, heeft uw vriend misschien slechts lichte koorts en wat vermoeidheid. Als een virus reageert mono niet op antibiotica - het moet zijn gang gaan. Meestal worden rust, vloeistoffen en een ontstekingsremmende medicatie aanbevolen om gezwollen lymfeklieren te verminderen. U kunt echter antibiotica nodig hebben als u tegelijkertijd lijdt aan keelontsteking of een andere infectie.

Mononucleosis en de milt

Hoewel vermoeidheid, koorts en gezwollen amandelen de gezondheid van een atleet negatief kunnen beïnvloeden, de vergroting van de milt is de belangrijkste belemmering voor het terugkeren naar activiteit. Ongeveer 50 procent van de gevallen van mononucleosis resulteert in miltvergroting of splenomegalie in de tweede of derde ziekteweek. Je milt, gelegen in het bovenste gedeelte links van je buik, functioneert als een bloedfilterend en opslagorgaan. Als zodanig kan schade aan dit orgaan, in het bijzonder in zijn vergrote toestand, resulteren in massieve inwendige bloedingen. In een rapport uit oktober 2004 gepubliceerd in de 'American Family Physician' staat dat miltruptuur zeldzaam is en voorkomt in slechts 0,1 procent van de getroffen populatie. Voorzichtigheid is echter geboden; atleten hebben doktersvergunning nodig om terug te keren naar activiteit.

Terugkeer naar activiteit

Hoewel vier weken de gebruikelijke hoeveelheid tijd is die uw bloedtests nodig hebben om normale niveaus van lymfocyten te tonen - cellen die aanvallen binnenvallen en doden ziekteverwekkers - er is geen tijdschema vastgesteld voor mono-patiënten om terug te keren naar atletische activiteiten. Nauwlettend toezicht en abdominaal onderzoek kunnen uw arts helpen om de voortgang van uw ziekte te bepalen. Het verbreken van de milt vereist een spoedoperatie en is potentieel fataal. Splenische breuk is echter niet de enige zorg bij terugkeer naar sport. Sporters die koorts en ernstige vermoeidheid hebben opgelopen, kunnen mogelijk krachtverlies en cardiovasculaire uithoudingsvermogen ervaren. Terug in conditie komen is van het grootste belang, maar moet geleidelijk gebeuren om extra stress op het lichaam te voorkomen.

, , ] ]