Welke invloed hebben gordelroos op de blaas?

Lees niets over gordelroos

Het eerste dat u begrijpt over gordelroos is dat het geen huidaandoening is, maar eerder een neurologische aandoening die de huid aantast. Gordelroos wordt veroorzaakt door het varicella zoster-virus, hetzelfde virus dat waterpokken veroorzaakt. Wanneer een persoon waterpokken vangt, nadat het virus zijn gang heeft gelaten, ligt het sluimerend in de sensorische zenuwen in de huid. Bij een uitbraak van gordelroos ontwaakt het virus en beweegt het langs de zenuwen, waardoor het ontsteking veroorzaakt. De ontsteking resulteert in hevige pijn en uitslag of laesies op het huidoppervlak. De meest voorkomende plekken voor een gordelroosinfectie zijn het gezicht, en gordelroos verschijnt zelden op de armen en benen. Terwijl gordelroos meestal de sensorische zenuwen in de huid aanvalt, kan het andere zenuwen aanvallen, waaronder de zenuwen die de spieren van gezichtsuitdrukking en de blaas beheersen.

Zenuwcontrole van de blaas

De urineblaas is een Spierbuideltje dat urine verzamelt totdat het klaar is om uit het lichaam te worden verwijderd. In een gezond urinestelsel is er een reeks spieren en sensorische zenuwen die alle de hersenen signaleren wanneer de blaas vol is. Deze zelfde spieren zenden ook sensorische signalen uit waardoor we ons bewust worden van de noodzaak van eliminatie. Er zijn ook vrijwillige spieren die ons in staat stellen om door te gaan met het vasthouden van urine totdat het gemakkelijk te elimineren is. Al deze zenuwen en spieren werken samen om ons in staat te stellen om op het juiste moment op de juiste plaats te plassen. In een neurologisch gecompromitteerd urinestelsel worden signalen niet goed doorgegeven, wat leidt tot blaasdisfunctie.

Gordelroos en de blaas

Als een zenuw geïrriteerd is, zoals bij een gordelroosinfectie, wordt hij ontstoken, wat de functie van de zenuw en alle structuren die aan de zenuw vastzitten. In sommige gevallen worden zenuwen hyperactief en overstimuleren ze de structuur. In het geval van de detrusor, die samentrekking en lediging van de blaas regelt, zal overstimulatie resulteren in frequent urineren (urinaire frequentie), een plotselinge noodzaak om te urineren (urinaire urgentie) en lekkage in verband met urgentie (aandrangincontinentie) - alle symptomen van een overactieve blaas. In andere gevallen kan zenuwontsteking de signaaloverdracht verstoren, waardoor de structuur niet goed functioneert. Als een ontsteking de transmissie naar de sluitspierspieren verstoort, kunnen de spieren niet langer volledig samentrekken, waardoor urine lekt. Of, de spieren kunnen niet volledig ontspannen, wat resulteert in moeite met urineren. Als een ontsteking de signalen naar of van de hersenen verstoort, kan de blaas urine vasthouden, wat leidt tot overloopincontinentie, infectie en zelfs nierschade.

, , ] ]