De geschiedenis van hoortoestellen

De geschiedenis van hoortoestellen begint met ruwe trompetten en hoorns die omvangrijk genoeg is om te worden gebruikt als wapens waren, en eindigt met gehoorapparaten zo klein dat ze bijna niet op te sporen. In de loop der jaren hebben gehoorapparaten veranderd grootte en vorm, maar ze hebben nooit hun basisfunctie veranderd: het volume van het geluid voor een slechthorende gebruiker. Oor Trompetten

De eerste bekende hoortoestellen waren enorm, hoorn-vormige trompetten met een grote opening aan de ene kant die verzameld geluid en regisseerde het in het oor. Deze eenvoudige hoortoestellen voorzien geluidsversterking en enigszins verbeterde de signaal-ruisverhouding in een rumoerige kamer.
Carbon Microfoons

De eerste commerciële koolmicrofoon gehoorapparaten waren geïntroduceerd rond 1900. De microfoon werd gedragen rond de nek van de gebruiker en door tal van draden verbonden met een oortje. Deze hoortoestellen waren zo groot dat ze moesten rond worden vervoerd in speciale gevallen, en de batterijen meestal minder dan een dag duurde.
Elektronenbuis

vacuüm buizen werden gebruikt in de hoortoestellen van de jaren 1920. Ze bestonden uit een oortelefoon, een microfoon, een versterker en twee accu's zo groot dat ze waren lastig mee te nemen.
Over-het-oor

De jaren 1950 luidde in het tijdperk van de transistor gehoorapparaten. Deze "over-the-ear"-modellen gecombineerd een microfoon met een batterij en een transistor in een apparaat. De toevoeging van eenvoudige aan en uit schakelaars maakte het hoortoestel klein genoeg om gemakkelijk te worden verborgen onder haar de drager.
In-het-kanaal

De technologische vooruitgang van de jaren 1970 en 1980 inclusief geïntegreerde circuits en lithium batterijen die zijn toegestaan ​​voor kleinere hoortoestellen met betere ruisonderdrukking vermogen. De 'in-the-ear-canal "(IETC) modellen werden gedropt in het oor van de gebruiker en waren volledig aan het zicht onttrokken.
Digitale Processing

Hoortoestellen ging digitaal in de jaren 1990, een verbeterde geluidskwaliteit en een grotere duidelijkheid met nog kleinere apparaten. De hedendaagse hoortoestellen bevatten meestal adaptieve dynamische bereik optimalisatie (ADRO), waardoor het hoortoestel voortdurend aanpassingen te maken om de meest bruikbare bereik van het geluid.