Geschiedenis & Ontdekking van ADHD

ADHD, afkorting voor Attention Deficit-Hyperactivity Disorder, is een gedrags aandoening die wordt gekenmerkt door hyperactief, onoplettend en impulsief gedrag. Hoewel ADHD wordt vaak gezien als een voorwaarde van de moderne tijd, zijn meldingen van gedragsstoornissen met ADHD-achtige symptomen is opgenomen sinds 1700. Sinds die tijd, heeft ADHD bekend als mentale rusteloosheid, een defect in morele controle, minimale schade aan de hersenen, een hyperkinetische reactie van de kindertijd en ADD. Mentale rusteloosheid

In 1798, Sir Alexander Crichton (1763-1856), een Schotse arts en auteur, schreef over een "mentale rusteloosheid" dat lijkt erg op de onoplettende subtype van ADHD. Crichton beschreef de kenmerken van deze aandoening, die onoplettendheid en rusteloosheid bij kinderen, waarin hij opriep opgenomen "de friemelt." Hij merkte op dat de getroffen kinderen waren niet in staat om aandacht te besteden op school en stelde voor deze kinderen krijgen speciale onderwijs interventies. Crichton ook vermeld dat de symptomen van deze mysterieuze aandoening meestal verdwenen als patiënten ouder werd.
Defect in Moral Controle

In 1902, Dir George Still, MD, een Brits kinderarts, gaf een reeks lezingen aan het Royal College of Physicians. Deze lezingen beschreef een aandoening die impulsief, overactief, uitdagend en onoplettend gedrag in tal patiënten geactiveerd. Aangezien deze patiënten hadden een normale intellectuele niveaus, Dr Toch geloofde het onaanvaardbare gedrag werden veroorzaakt door een "defect in morele controle." Hij stelde dat dit defect was een genetische neiging tot morele afwijking of het resultaat van een blessure bij de geboorte.
Post-encefalitisch gedragsstoornis

Na de 1917 en 1918 encephalitis epidemieën, vele pediatricians een aangroei van het aantal patiënten die symptomen vertonen van hyperactiviteit, focus en impulsiviteit. De artsen besloten dit gedrag zijn het gevolg van hersenbeschadiging van encefalitis, een ziekte die ontsteking van de hersenen veroorzaakt. Aangezien de getroffen kinderen ouder werden, maar de artsen ontdekten dat de meeste van hen waren eigenlijk heel intelligent. Ze omgedoopt tot de toestand "minimale hersenbeschadiging."
Hyperkinetic Reaction of Childhood

Een stoornis met ADHD-achtige symptomen verscheen voor het eerst in de American Psychiatric Association (APA) Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) in 1968. Genaamd "hyperkinetische reactie van de jeugd," het belangrijkste symptoom was hyperactiviteit. Minor symptomen waren het onvermogen om zich te concentreren en een gevoel van rusteloosheid. Ritalin, een stimulerende medicatie, was ingevoerd in het midden van de jaren 1950, en nu werd op grote schaal gebruikt voor het hyperactieve patiënten te behandelen. GGZ professionals geloofde hyperactiviteit was een kindertijd voorwaarde dat patiënten uiteindelijk zou ontgroeien.
ADD

Tijdens de jaren 1970, academische en medische onderzoek begon met de nadruk op de onoplettende symptomen van ADHD-achtig gedrag. Virginia Douglas, Ph.D., en Susan Campbell, Ph.D., bepaald dat onoplettendheid, dagdromen en gebrek aan focus al werden geassocieerd met verbale, fysieke en cognitieve impulsiviteit. Hun onderzoek inspireerde de medische term 'attention deficit disorder "(ADD). De 1980 versie van de DSM onder sets van diagnostische criteria voor ADD met en zonder hyperactiviteit. Geestelijke gezondheidszorg begon te merken dat veel ouders van kinderen met ADD bleek een aantal van de symptomen zelf, en volwassen ADD in beeld kwam hebben.
ADHD

Door de late- 1980, onderzoekers hadden hun focus verlegd van onoplettendheid en introduceerde de theorie dat ADD werd veroorzaakt door de hersenen niet goed ontvangen of vertalen van de binnenkomende informatie. De APA omgedoopt tot de stoornis "attention deficit-hyperactivity disorder '(ADHD), en de definitie van drie primaire subtypes: overwegend onoplettend subtype, overwegend hyperactief-impulsieve subtype en een combinatie subtype. Hoewel de American Medical Association (AMA) heeft verklaard dat ADHD is de meest onderzochte gedragsstoornis, de exacte oorzaak van ADHD is nog onbekend.