Zo veel als ik graag weg Yaking over het feit dat een succes met online business in deze artikelen, kan ik niet weerstaan vertellen van dit waargebeurde verhaal dat me gemotiveerd houdt wanneer de tijd zijn ruw. Ik vertrouw erop dat de lezer zal de schaamteloze zelf vleierij vergeven, want het verhaal is ten aanzien van mijzelf en een interessant incident dat opgetreden ongeveer 3 jaar ago.While werken op een bouwplaats (weg te gaan voordat mijn lucratieve internet ding), werd ik dat op een dag op de hoogte dat we zou werken op een zaterdag. De dag was drukkend: warm en vochtig. Mijn normale verantwoordelijkheden heb t betrekken te veel staan of lopen. Deze dag, echter, zouden we allemaal klussen, en de dag moeilijk zou zijn want we werkten minstens een 13 uursdienst. Dat is ok voor de meeste van de jongens, maar ik last van een vervelende geval van fasciitis plantaris in een voet en een hielspoor in de andere. Omdat het te voet, zelfs voor een korte periode geproduceerd ernstige pain.Calling in ziek was geen optie, de jongens nodig zo veel helpen als zou kunnen worden opgeroepen. Plus, niemand ooit kreeg overal geven! Ik besloot om het uit te steken en laat de chips vallen als ze will.i kwam op de site (we waren het bouwen van een gigantische schoorsteen), en de voet pijn was niet ver achter. 3 uur in, werd de pijn ondraaglijk op zijn zachtst gezegd. Ik kon nauwelijks lopen. Ook wordt de kans krijgen om te gaan zitten was pijnlijk. In de zittende positie, wordt zelfs een beetje druk nog steeds toegepast op de voeten, die nog steeds geproduceerd pijn. Zelfs gezeten met mijn voeten verheven, mijn voeten voelde zo gezwollen dat bij staan, de pijn werd dubbel unbearable.Leaving het terrein was geen optie. We waren er geschuif van een verre plaats die 30 minuten zou hebben genomen om te lopen als mijn voeten waren gezond. Zitten mits een beetje opluchting, maar er was werk aan de winkel en de eventuele zwakke schakel in de keten kunnen onze plicht gevaar brengen. Pompen of verzuipen, ik moest het vechten out.It was rond 5 uur toen ik opnieuw ontdekte iets wat ik geleerd had weer spelen high school football. We d onszelf verwonden in een minor mode en coach zou zeggen: Pijn don t pijn. Dit citaat bleef rinkelen in mijn hoofd. Pijn don t pijn, pijn don t pijn. Rond die tijd realiseerde ik me dat mijn focus was altijd op mijn voet pijn, niet de baan. Wanneer je geest en je pijn zijn aangesloten, zal je pijn hebt. Wanneer je geest wordt losgekoppeld van de pijn, het zal verdwijnen. Hoe kan een man op een bouwplaats met een brutale mond pijn los te koppelen van zijn pijn? Focus op het werk. Toen dat begon te rinkelen in mijn hersenen. Focus op het werk, Focus op het werk. Het duurde ongeveer 20 minuten in deze quasi meditatieve staat voordat de pijn gewoon disappeared.It lijkt een vergezocht idee, maar de pijn was verdwenen. Standvastig in mijn poging de klus te klaren, de voet pijn werd zo minder relevant. Er was geen tijd meer voor. Ik was in staat om de resterende 6 1/2 uur op mijn voeten af met hernieuwde kracht en geen pijn all.This is een waar gebeurd verhaal en ik hou van het vertellen. Het is een voorbeeld van wat kan worden bereikt wanneer je afleiding te elimineren en focus op je missie. Het is ook een voorbeeld dat we onszelf moeten zien door ongeacht de odds.By de weg, toen we uit geklokt en op weg naar huis, looord heb genade! Ik was bed gereden voor de komende twee dagen. Dan, ik had genoeg tijd om na te denken over de pijn. Natuurlijk, ik had de vrije dagen en er is niets zoals twee Advil en Different Strokes re loopt om de pijn weglopen! Bedankt voor het lezen!
