Over Kunstmatige Hearts

Vandaag het idee daadwerkelijk te kunnen beam iemand van de ene plaats naar de andere in het knipperen van een oog lijkt iets dat voor altijd zal bestaan ​​alleen in de toekomst bewoond door Star Trek. Opmerkelijk is echter dat slechts 50 of 60 jaar geleden het idee van een kunsthart geïmplanteerd in de borst van een persoon was ook de spullen van science fiction, zwaar op de fictie en licht op de wetenschap. De uitvinding van de kunstmatige hart is zonder twijfel een van de grootste medische doorbraken in de geschiedenis van de mensheid, zelfs als voor het moment de meeste patiënten niet erg lang leven. De eerste

De allereerste kunsthart werd eigenlijk uitgevonden in 1957. De uitvinder was dezelfde man die nu al de kunstnier, Willem Kolff had uitgevonden. Werken met Kolff was Tetsuzo Akutsu, die het kunsthart geïmplanteerd in een hond. Wanneer de hond in staat was om in leven te blijven voor bijna twee dagen na de operatie, de medische wereld begon klauteren om onderzoek te doen naar dit potentieel levensreddende apparaat.
Problemen

Tijdens de vroege stadia van het kunsthart onderzoek en ontwikkeling, een aantal problemen ontstonden die wetenschappers wisten zouden moeten worden overwonnen. Wanneer bloed in contact kwam met de kunstmatige materialen zou beschadigd raken. Het immuunsysteem van het lichaam zou vaak verwerpen het kunsthart. Er was ook enige moeite in staat stellen om de macht van de pomp zo goed en zorg ervoor dat de pomp adequaat gereageerd op veranderingen in stress van de patiënt.
Domingo Liotta

Domingo Liotta uitvinder van de eerste kunsthart te worden geïmplanteerd in een menselijk wezen. In 1969 een man genaamd Haskell Karp onderging de revolutionaire procedure onder de hand van Dr Denton Cooley en ging om te leven voor 65 uur. Kunsthart pionier Michael DeBakey beweerde dat het hart Cooley had gebruikt was identiek aan het hart dat hij had ontwikkeld en dat het ongetwijfeld niet klaar voor implantatie in de mens.
Robert Jarvik

In 1972 Robert Jarvik begon te werken in samenwerking met Willem Kolff naar een kunsthart ontwerpen. In 1979 patenteerde hij de Jarvik-7, een kunstmatig hart dat in de kist zou kunnen passen, maar werd aangedreven door een vrij grote luchtcompressor. In december 1982 werd Barney Clark de eerste persoon te worden geïmplanteerd met de Jarvik-7. Clark leefde een verbazingwekkende 112 dagen met hart Jarvik kloppend in zijn borst.
Backlash

Een verzet tegen het hele kunsthart ontwikkelingsprogramma ontwikkeld als resultaat van vragen over de slechte levenskwaliteit doorstaan ​​door hen die de apparaten had ontvangen. Bovendien, de duur wordt gemaakt van het idee van het ontvangen van een kunsthart onwaarschijnlijk meeste mensen. Groeit in populariteit was het idee dat het beter zou zijn om een ​​apparaat dat gewoon kon houden mensen in leven hebben totdat een donorhart beschikbaar is voor transplantatie werd.
LVAD

LVAD
staat voor linker ventrikel assist device en dit zijn apparaten die worden gebruikt hartpatiënten in leven te houden in afwachting van een donorhart. Deze apparaten zijn veel kleiner dan het kunsthart inrichtingen, soms slechts een tiende van de grootte. Naast het feit dat kleinere LVADs vereisen ook veel minder stroom dan de grotere hart apparaten.