Wat is Gel Elektroforese?

Gel elektroforese is een werkwijze voor het scheiden, het identificeren en karakteriseren van mengsels van eiwitten of nucleïnezuren. Gedenatureerd monsters migreren na toepassing van elektriciteit in een dunne, natte gel meestal gemaakt van polyacrylamide of agarose. De afgescheiden monsters worden gekleurd zodat ze kunnen worden gezien. Gelelektroforese wordt in eiwit en nucleïnezuur onderzoek en ziekenhuizen ongewone eiwitten of DNA patronen identificeren ziekten, genetische defecten en genetische relaties diagnosticeren. Monstervoorbereiding

Wanneer een detergent zoals natrium dodecylsulfonaat (SDS) wordt toegevoegd aan een eiwit of nucleïnezuur wordt het wasproduct associëren met en ontvouwen (gedenatureerde) proteïnen en nucleïnezuur. Denaturatie van eiwitten vergemakkelijkt hun molecuulgewicht elektroforese bepalen. De hoeveelheid monster dat nodig is typisch 100 tot 500 nanogram per monster band voor eiwitten en 5 tot 100 ng per band nucleïnezuren in een totaal volume van ongeveer 25 tot 40 microliter.
Gels

gel, meestal gemaakt van polyacrylamide of agarose, kunnen worden bereid of gekocht om deze eiwitten te scheiden. De gel is een partij zoals gelatine. Het is meestal water, maar is stevig genoeg voor de behandeling. De gels bevatten buffer om de pH te controleren. De gel is zeer dun (1-2 mm) en rechthoekig. De ene kant ziet eruit als een kam met veel ontbrekende tanden. De gaten zijn putten genoemd.
Sample Laden

One plaatsen de gel in een kamer met buffer en gedenatureerde eiwitten worden toegevoegd aan de putjes. Voorbeelden van bekende molecuulgewichten worden aan de buitenkant putjes. Gels zijn gemaakt met variërende hoeveelheden polyacrylamide. Een lage gelsterkte (4 procent) is beter voor het scheiden hoogmoleculaire moleculen, terwijl een hogere gelsterkte (12 procent) voor het hoger molecuulgewicht moleculen. Een gradiëntgel varieert in gel sterkte en kan een breed scala aan eiwitten te scheiden met het verlies van een aantal resolutie.
Electromigration
p Met de toepassing van een hoge elektrische spanning, de gedenatureerde eiwitten verplaatsen naar de bodem van de put. Waarbij het gewicht van het eiwit, het langzamer beweegt. Als de stroom wordt uitgeschakeld, de eiwitten stoppen. Men verwijdert de gel uit de kamer en rotsen in een schotel met kleurstof. Organische kleurstoffen zoals Coomassie blauw of metalen kleurstoffen worden gebruikt om eiwitten vlek terwijl fluorescente kleurstoffen zoals ethidium bromide worden gebruikt voor nucleïnezuren.
Analyse van resultaten
p Met de verwijderen van overtollige vlek, kan men zien dat mengsels gescheiden in banden die er uitzien als ladders. De positie van de banden wordt vergeleken met de afgelegde afstand door de normen om het molecuulgewicht van het monster in elke band bepalen. De gel kan gedehydrateerd met alcohol en gedroogd zodat het kan worden opgeslagen. De kleurintensiteit van de band kan dan worden gemeten om de concentratie van het eiwit in elk afzonderlijk band.
Protocol Development

standaardprotocollen
zijn voor het werken met goed bekende eiwitten. Als een onderzoeker werkt samen met een onbekende monster, de gel sterkte, soort buffer, pH, spanning, looptijd, en vlek mogelijk moeten allemaal worden geoptimaliseerd om de beste scheiding en signaal te krijgen.
protocollen