Wat is Hondsdolheid Ziekte?

Hondsdolheid is een besmettelijke ziekte van het centrale zenuwstelsel. Het wordt veroorzaakt door de type 1 Lyssavirus. Het Guinness Book of World Records beschouwt rabiës de meest dodelijke ziekte die de mens kent. Na infectie en de manifestatie van de symptomen van de overlevingskans is minder dan 1 procent. Volgens dr. K. Park, een expert in de preventieve geneeskunde, 99 procent van de menselijke rabiës gevallen worden veroorzaakt door contact met een besmette hond. Geografische Distributie

Hondsdolheid
is een ziekte die is gevonden in bijna elk deel van de wereld, hoewel sommige landen een rabiës-vrije status hebben bereikt door strenge anti-rabiës campagnes. Australië, China, Cyprus, IJsland, Nieuw-Zeeland en het Verenigd Koninkrijk zijn allemaal beschouwd hondsdolheid gratis. Noorwegen, Zweden, Portugal, Finland en Spanje worden ook beschouwd rabiës-vrije gebieden. Een gebied kan worden beschouwd als rabiës vrij na twee jaar zonder een inheemse verworven hondsdolheid geval
Reservoir van infectie

Hondsdolheid
heeft drie reservoirs van infectie;. Stedelijke rabiës, wilde dieren hondsdolheid en vleermuis hondsdolheid. Urban hondsdolheid reservoir bestaat uit alle huisdieren gevonden in verstedelijkte gebieden die de ziekte kunnen dragen. Honden, katten en knaagdieren sommige soorten zijn bekend als dragers van het virus. De meerderheid van de besmette mensen zijn besmet door in contact te komen met de stedelijke vervoerders.

Wildlife hondsdolheid dragers
zijn jakhalzen, wolven, vossen en andere wilde dieren. Het wildlife reservoir is de belangrijkste bron van de besmetting. De meeste stedelijke reservoirs resultaat wegens contact met een besmette wilde dieren.

Bat hondsdolheid
wordt meestal gevonden in de Latijns-Amerikaanse landen en is gevonden in de vampier bevolking.
Transmission

Overdracht van rabiës een mens
is vooral een gevolg van een mens in contact met het speeksel van een geïnfecteerd dier. Menselijke rabiës kan ook het gevolg zijn van een beet van een wild dier of een vampier. Mens op mens is mogelijk, maar zeldzaam. Airborne-infectie is ook gemeld in laboratoria en in grotten waar er een hoge concentratie van besmette vleermuizen.
Behandeling

Als een mens wordt verdacht van het van Contact een geïnfecteerd dier, de behandeling is vrijwel altijd vaccinatie. Als het individu gebeten is uiterst belangrijk om de wond te reinigen. Volgens Park, hebben dierproeven aangetoond dat wondreiniging de kans op het ontwikkelen van hondsdolheid met 80 procent afneemt. Bijtwonden mag niet worden gestikt verspreiding van het virus naar diepere weefsel te voorkomen.
Ziekte

Indien onbehandeld, zal een besmet persoon symptomen begint te vertonen drie tot acht weken na blootstelling. Hondsdolheid is ook bekend als watervrees. De ziekte begint met prodromale (algemeen) symptomen zoals hoofdpijn, koorts en keelpijn. Vier van de vijf patiënten klagen over tintelingen in het gebied van de beet, dit wordt beschouwd als een specifiek symptoom van hondsdolheid. De prodromale wordt gevolgd door het stimuleren en excitatie van alle delen van het zenuwstelsel. Het sensorische systeem, de motoriek, het sympathische zenuwstelsel en het mentale systeem worden beïnvloed. Mentale veranderingen zijn woede, angst voor de dood, prikkelbaarheid en depressie. Aerophobia (angst voor lucht) en watervrees ook ontwikkelen. De ziekte duurt tot zes dagen en de dood kan optreden tijdens stuiptrekkingen van een patiënt of de patiënt kan doorlopen stadia van verlamming en coma.