Verschillende soorten van microscopen in de biologie

Een microscoop is een apparaat dat mensen in staat stelt om monsters te bekijken in detail te klein voor het blote oog te zien . Zij doen dit door vergroting en resolutie. Vergroting is hoe vaak het object wordt vergroot binnen het bekijken lens . De resolutie is hoe gedetailleerd het object verschijnt wanneer bekeken . Microscopen zijn vooral nuttig in de biologie , waar veel bioloog studie organismen te klein om zonder hulp . Zij kunnen gebruik maken stereoscopen , samengestelde microscopen , confocale microscopen , elektronenmicroscopen , of een van de gespecialiseerde microscopen in elke categorie. Het monster onder observatie bepaalt de microscoop nodig . Stereoscoop

De stereoscoop , ook wel de dissectiemicroscoop en stereo- microscoop is een licht verlicht microscoop die een driedimensionaal beeld van een monster maakt . Het doet dit door het gebruik van twee oculairs in verschillende hoeken die echt zijn slechts een paar van samengestelde microscopen . Het beeld van het monster is ook laterale en rechtop . Echter , stereoscopen hebben een lagere stroom in vergelijking met samengestelde microscopen . Afbeeldingen worden slechts vergroot tot ongeveer 100x . Stereoscopen kunnen studenten en wetenschappers om de specimens manipuleren terwijl onder observatie .
Compound

Net
stereoscopen , worden samengestelde microscopen verlicht door het licht . Ze geven een tweedimensionale weergave van een monster onder observatie maar kan vergrotingen hebben tussen de 40x en 400x , met krachtigere versies tot 2000x . Hoewel de vergroting hoog kan zijn , wordt de resolutie beperkt door de golflengte van het licht . Samengestelde microscopen kan geen detail minder dan 200 nanometer van elkaar te bekijken . Ongeacht, kan samengestelde microscopen te vinden in vele lessen biologie en onderzoekslaboratoria .
Confocal

confocale microscopen zijn ook licht microscopen , maar hebben de voordelen van beide stereoscopen en samengestelde microscopen . Confocale microscopen staan ​​hoge vergrotingen van specimens met drie dimensionale beelden . Ze hebben ook hogere resoluties , in staat om gegevens te differentiëren naar beneden tot 120 nanometer van elkaar . De meest voorkomende vorm van confocale microscoop is de fluorescentiemicroscoop . Deze microscoop maakt gebruik van intens licht om de moleculen van een specimen prikkelen . Deze moleculen afgeven licht of fluorescentie die wordt waargenomen , zodat een hogere vergroting en resolutie .
Transmission Electron Microscope

De eerste elektronenmicroscoop was een transmissie-elektronenmicroscoop ( TEM ) uitgevonden in Duitsland in 1931 door Max Knoll en Ernst Ruska . Het werd opgericht als een manier om voorwerpen meer dan wat licht microscopen in staat waren te vergroten. Als lichtmicroscopen kon vergroten tot 1000x of 2000x op zijn best, dan is de elektronenmicroscoop kon voorwerpen vergroten tot 10.000 x bereik. Een TEM werkt door zich te richten een straal van enkele - energetische elektronen sterk genoeg om door een zeer dun exemplaar te passen. De resulterende beelden worden vervolgens bekeken door elektronen diffractie of directe elektronen verbeelden .
Scanning Electron Microscope
p Er is discrepantie over hoe de SEM werd uitgevonden , maar het is gemaakt in de vroege jaren 1930 . Maar het was pas in 1965 dat Cambridge Instrument Company op de markt gebracht de eerste SEM . Dit was vanwege de complexiteit van de SEM scanning technologie, die moeilijker te gebruiken dan de TEM was . De SEM werkt door het scannen van het oppervlak van een monster met een elektronenbundel . Deze bundel creëert verschillende signalen , secundaire elektronen , X - stralen , fotonen , en anderen , die allemaal helpen kenmerken de steekproef . De signalen worden weergegeven op een scherm dat in kaart brengt het monster materiaaleigenschappen .