Ingegroeide haarinfecties en ingegroeide haarinformatie

Ingegroeide haartjes kunnen pijnlijk en jeukende zijn, vooral in het scrotum. Maar krabben kan leiden tot ernstige bacteriële infecties. Staphylococcus aureus is de grootste boosdoener. Gelegen op het oppervlak van de huid of in de neus bij ongeveer de helft van de bevolking, is het meestal onschadelijk. Wanneer het echter de huid schaadt, kan het vervelende infecties veroorzaken. Milde infecties kunnen worden behandeld met lokale antibiotica, maar in meer ernstige gevallen is orale medicatie nodig.

Ingegroeide haardefinitie

Ingegroeide haren ontstaan wanneer een groeiende haarschacht niet in het huidoppervlak doordringt of weer teruggroeit in de huid. De medische term hiervoor is folliculitis vanwege de irritatie van de haarzak of wortel waar het haar vandaan komt. Dit is vooral gebruikelijk in regio's waar schaamhaar groeit, vanwege de dikkere en curlier aard van het haar, waardoor het meer vatbaar is voor opnieuw binnendringen in de huid.

Infectie

Een ingegroeide haar wordt geïrriteerd, gezwollen en jeukende als het immuunsysteem het binnendringende haar aanvalt. De Merck Handleidingen Online Medische Bibliotheek merkt op dat krabben verdere complicaties kan veroorzaken door bacteriën van de handen over te brengen naar de poliep, die kwetsbaar is voor infectie.

Staphylococcus Aureus

De Merck-handleidingen merken op dat de bacteriën die het meest verantwoordelijk zijn voor ingegroeide haarinfecties is Staphylococcus aureus. Gevonden op het oppervlak van de huid en in de neusgangen van ongeveer 60 procent van de bevolking, veroorzaakt Staphylococcus aureus meestal geen schade. Wanneer het echter het oppervlak van de huid schaadt, kan het vervelende infecties veroorzaken. In dit geval kan krassen op het ingegroeide haar een wond voor bacteriële binnenkomst openen.

Behandeling - Antibiotica

Antibiotica worden gebruikt om de bacteriële infectie te doden. Reinigingsmiddelen en plaatselijke antibiotica zijn meestal voldoende voor het gevoelige scrotum. Er kunnen echter orale antibiotica nodig zijn voor ernstigere infecties.

Onlangs hebben sommige stammen van Staphylococcus aureus antibioticaresistentie ontwikkeld. Methicilline-resistente Staphylococcus aureus, bekend als MRSA, reageert niet op penicilline-gerelateerde geneesmiddelen en moet in plaats daarvan worden behandeld met niet-bètalactamantibiotica zoals vancomycine, linezolid of daptomycine. Merck meldt dat MRSA de afgelopen jaren ravage aanrichtte in de medische gemeenschap, en vereist veel meer serieuze behandeling en monitoring. Artsen kunnen een monster pus nemen van een ingegroeide scrotale haarinfectie om in het laboratorium te analyseren voor het bepalen van de beste behandelingskuur.

Preventie - Antibiotica

Als geïnfecteerde ingegroeide scrotale haren een chronisch probleem zijn, zijn artsen kan proberen om Staphylococcus aureus uit de patiënt te verwijderen met antibiotische zeep, neuszalf en orale antibiotica. Echter, zelfs als ze succesvol zijn, kunnen de bacteriën gemakkelijk van persoon tot persoon worden overgedragen via huidcontact, waardoor dit een moeilijke oplossing is om te onderhouden.

Preventie- Huidverzorgingsproducten

Volgens MayoClinic.com, een aantal van huidverzorgingstechnieken kunnen infectie van ingegroeide haartjes voorkomen. Retinoïden voorkomen verdikking van de huid en bevorderen de exfoliatie, waardoor het haar gemakkelijker in het oppervlak kan doordringen. Corticosteroïden kunnen worden gebruikt voor de behandeling van irritatie van ingegroeide haartjes, waardoor het krassen kan worden verminderd en het minder waarschijnlijk is dat infecties volgen. Bepaalde werkwijzen voor het verzorgen van schaamhaar, zoals scheren, kunnen ingegroeide haartjes bevorderen. Stop met scheren en wend u tot andere haarverwijderingstechnieken om ingegroeide scrotale haren en mogelijke infecties te voorkomen.

, , ] ]