Kan slaaptraining schadelijk zijn?

Elke paar uur wakker worden om een huilende baby te verzorgen, kan voor veel nieuwe ouders als marteling voelen. Maar laat je kleintje het uitroepen met slaaptraining, een onschadelijke oplossing die zorgt voor een betere slaap voor ouders en baby, of is het een onfeilbare manier om je relatie met je kind te schaden?

Sommige experts zeggen slaaptraining werken. Anderen suggereren dat de praktijk nalatig is. Weer anderen zeggen dat het van het kind afhangt.

Eén ding is duidelijk: nachtelijk nacht slapen is voor niemand goed. Chronische slaapgebrek is gekoppeld aan alles van hartziekten tot obesitas. Er zijn ook risico's voor de geestelijke gezondheid. Volgens een studie uit 2009, gepubliceerd in 'Archives of Women's Mental Health', lopen slaaparme moeders meer risico op postpartum depressie. Een andere studie uit 2011 laat een verband zien tussen slaapgebrek en huwelijksproblemen. Het is moeilijk om een geduldige, liefdevolle, huidige ouder en echtgenoot of partner te zijn als je uitgeput bent. Zelfs als je bereid bent je eigen welzijn op te offeren voor het belang van je kind, is slaapgebrek ongezond.

Wat is slaaptraining?

Pediatrische slaapspecialist Jill Spivack raadt je aan om een baby te leren die is minstens vier tot zes maanden oud om zichzelf te kalmeren door een consistente bedtijdroutine vast te stellen, om ervoor te zorgen dat de kamer stil en donker is en de baby slaperig maar wakker naar bed brengt. Maar baby's die gewend zijn om te worden geschud, gezongen, verzorgd of anderszins geholpen om te slapen hebben de neiging om het niet leuk te vinden als je stopt. Dat is de reden waarom de meest voorkomende vorm van slaaptraining soms "uitschreeuwen" wordt genoemd.

Hoewel er veel variaties op het thema zijn, waaronder het alleen achterlaten van je baby totdat ze stopt met huilen, adviseren de meeste experts periodiek korte controles op je baby als ze begint te huilen. Dit staat bekend als de "controlled crying" -techniek.

Will Crying It Out Harm My Baby?

"Er zijn absoluut geen studies die iets dergelijks hebben gevonden", zegt Jodi Mindell, Ph.D. , auteur van Sleeping Through the Night en associate director van het Sleep Center in het Children's Hospital in Philadelphia. "Alle onderzoeken naar kortetermijnresultaten hebben aangetoond dat baby's veiliger gehecht zijn en op verschillende manieren profiteren van slaaptraining."

Een Australische studie gepubliceerd in het tijdschrift Pediatrics in 2012 suggereerde niet langer -term problemen. Van baby's waarvan de ouders zeven maanden slaapproblemen rapporteerden, werd de helft slaap getraind met gecontroleerd huilen of kamperen (in de kamer van je kind blijven, terwijl ze huilt totdat ze in slaap valt, en steeds verder weggaat op opeenvolgende nachten tot je buiten haar kamer bent), en de andere helft niet. Vijf jaar later volgden de onderzoekers de toenmalige zesjarigen op en vonden ze dat "slaaptechnieken voor gedrag geen duidelijke langetermijneffecten hebben (positief of negatief). Ouders en gezondheidswerkers kunnen deze technieken met vertrouwen gebruiken om de last van baby slaapproblemen en moeder depressie op de korte tot middellange termijn te verminderen. "

Elizabeth Pantley, auteur van" The No-Cry Sleep Solution, " noemt de studie gebrekkig: "Eenendertig procent van de deelnemers stopte. De ouders vertelden de onderzoekers dat hun baby's niet negatief werden beïnvloed door slaaptraining - zouden ze anders zeggen? "

In Pantley's mening:" Als een baby wordt overgelaten om het uit te schreeuwen tijdens de slaap, kan hij het niet begrijpen waarom zijn telefoontjes maar een deel van de tijd worden beantwoord. Reageren op het gehuil van uw kind is een manier om dat vertrouwen van jongs af aan op te bouwen, zodat uw kind weet dat wanneer hij u nodig heeft, u er ook zult zijn. "

Michael Commons, universitair docent psychiatrie aan de universiteit van Harvard, en Patrice Miller, hoogleraar psychologie aan de Salem State University, heeft zelfs gespeculeerd dat de Amerikaanse en Noord-Europese neiging om vroege onafhankelijkheid te bevorderen (bijvoorbeeld van baby's verwachten dat ze in een wieg in een aparte kamer slapen en ze laten huilen in plaats van samen slapen en troosten wanneer ze boos zijn) kunnen op latere leeftijd bijdragen tot een groter risico op posttraumatische stressstoornis. In een paper gepresenteerd aan de Association for the Advancement of Science in Philadelphia in 1998, schreef het paar: "Vroege stressvolle praktijken kunnen blijvende effecten veroorzaken, omdat de hersenen zich nog steeds aan het ontwikkelen zijn. Er kunnen permanente veranderingen zijn in stressgerelateerde neurotransmittersystemen (zoals het vrijkomen van hogere cortisolspiegels). "

En inderdaad, een onderzoek uit 2011 van de University of North Texas ontdekte dat baby's die een slaaptraining volgden ervaring hadden. hoge niveaus van het stresshormoon cortisol, zelfs nadat ze gestopt waren met huilen. Met andere woorden, ondanks rustiger worden, bleven ze gestresst.

Mindell bevraagt echter de betekenis van het onderzoek: "Deze studie keek slechts een paar nachten; dus, het is moeilijk om de resultaten te interpreteren. "Bovendien, als je kind vaak wakker wordt en daarom niet genoeg slaap krijgt (gedefinieerd als 14 tot 15 uur voor baby's, 12 tot 14 uur voor peuters en 11 tot 13 uur voor kleuters, volgens bij de National Sleep Foundation), dat heeft ook invloed op de hersenen.

Ten eerste hebben kinderen die niet genoeg slaap hebben, meer agressie en driftbuien. Een gebrek aan slaap kan ook van invloed zijn op het leervermogen van kinderen. Volgens een onderzoek uit 2003 dat gepubliceerd werd in het tijdschrift 'Child Development', ervoeren oudere kinderen van wie de slaap beperkt was een significante toename van door docenten gerapporteerde problemen met betrekking tot de academische wereld en de aandacht. Bovendien bleek uit een onderzoek uit 2013 door Zwitserse onderzoekers in het tijdschrift "Nature Neuroscience" dat kinderen significant beter in staat waren om informatie terug te roepen die ze hadden geleerd na een goede nachtrust. Kortom, je kind heeft stevige rust nodig om op zijn best te zijn.

Zal mijn baby niet leren slapen in de nacht?

Reken er niet op. Een studie gepubliceerd in de "Journal of Pediatrics" toonde aan dat 84 procent van de kinderen die moeite hadden om te slapen of 's nachts wakker werd, drie jaar later nog steeds hetzelfde probleem had.

Als ik me schuldig voel, is dat een teken dat ik zou moeten het niet?

Pantley vindt van wel. "Huilen is een baby's belangrijkste manier om een staat van ongeluk, angst, ongemak, eenzaamheid of pijn te communiceren. Een moeder is biologisch bedraad om te reageren op de huil van haar baby en voelt een fysieke behoefte om te reageren. Een moeder die haar baby laat uithuilen, moet dit moederinstinct bestrijden en vindt het vaak een moeilijke taak, die vaak resulteert in de tranen van een moeder naast die van de baby. "

Toegegeven, het horen van je babygeluid kan zijn hartverscheurend, maar volgens Jennifer Waldburger en Jill Spivack, gelicentieerde huwelijks- en familietherapeuten en auteurs van "The Sleepeasy Solution", blijft het reageren niet toestaan dat ze haar gewoonten verandert. "Of je kind nu leert lopen, een schoen vastknopen, fietsen of huiswerk maken, elke keer dat je kind worstelt, zal het verleidelijk zijn om erin te springen en haar te redden", zegt Spivack. "Maar als je dit doet, belet je eigenlijk dat ze zelf leert wat ze kan doen om haar frustratie te verlichten." Wat zijn mijn alternatieven?

Een optie is om gewoon met je baby te slapen. Samen slapende baby's schreeuwen zelden 's nachts, en als ze dat doen, gaan ze vier keer zo snel zitten als solo-slapers. Hoewel de American Academy of Pediatrics room-sharing aanbeveelt - maar niet beddeling, om het risico op wiegendood te verminderen - andere deskundigen, zoals kinderarts Dr. William Sears en Dr. James McKenna, directeur van het moeder-babygedragslaagslaboratorium bij de universiteit van Notre Dame, beweren samen slapen bevordert ouder-kindbinding en vermindert in feite het risico op wiegendood.

Sommige ouders vinden het echter moeilijk om veel te slapen met hun baby in bed, anderen gewoon geven hun kind de voorkeur aan een wieg in een aparte ruimte. Als dat uw voorkeur is, begin dan met het instellen van een positieve, consistente bedtijdroutine en schema met stille activiteiten die uw kind geniet. Sommige gelukkige ouders vinden dat alles wat nodig is.

Als dat niet lukt, kun je de out-of-the-out-methode van het zitten met je kind proberen terwijl hij huilt, totdat hij in slaap valt en je stoel beweegt. verder weg van de wieg elke avond tot je de kamer uit bent. Sommigen beschouwen het als een middenweg tussen de gecontroleerde huilende en niet-huilende methoden, en Mindell beveelt het vaak aan.

Of je wilt misschien de benadering van Pantley proberen: de sleutel tot de no-cry-methode, zegt Pantley, is "afstemmen op uw kind, hun slaperige signalen leren kennen, hun slaapbehoeften identificeren en een routine opzetten die hun natuurlijke biologie ondersteunt. Zoek eerst uit waarom uw kind wakker wordt en kijk dan of u dat probleem kunt oplossen om uw kind beter te laten slapen. "Daartoe adviseert Pantley een slaaplog voor een paar dagen te maken:" Kaart wanneer baby in slaap valt , hoe lang het duurt voordat hij in slaap valt en hoe hij het doet. (Wordt hij gevoed of gewiegd?) Noteer dutjes en bedtijd samen met eventuele nachtwakes. Bekijk het logboek om patronen te identificeren die mogelijk moeten worden gewijzigd. "

Als u echter beslist om een no-cry-aanpak te volgen, houd er dan rekening mee dat het waarschijnlijk langer zal duren dan slaap-trainen met gecontroleerde huilbuien . Hoewel sommige kinderen snel reageren, kunnen no-cry-alternatieven soms "zo lang duren om te bereiken dat veel ouders te uitgeput zijn om de cursus te volgen", zegt Spivack. "En het ergste van alles is dat baby's nog steeds huilen, maar in plaats van vier dagen te huilen, mogen ze maanden huilen."

Maar sommigen voelen zich meer op hun gemak als ze altijd die kreten beantwoorden. Zoals Pantley schrijft: "De onweerlegbare waarheid is dat we een comfortabele, liefdevolle slaapervaring (maar de hele nacht wakker worden) niet kunnen veranderen in een slaap-en-slaap-slaap-voor-je-slaap eigen routine zonder een van twee dingen: huilen of tijd. "

Welke methode je ook kiest, het is belangrijk om consistent te zijn. Zoals Waldburger en Spivack schrijven: "Je moet je prettig voelen bij de methode die je gebruikt om je kind te helpen slapen, of de methode zal niet werken. Als het beter voor je voelt om je kind te knuffelen of in de kamer te blijven, volg dan je instincten. Weet gewoon dat wat je ook doet, je de frustratie van je kind nooit volledig kunt uitwissen terwijl ze leert slapen; helaas zal ze protesteren, ongeacht wat je doet. "

LEZERS - HEB JE KINDEREN? WELKE METHODE GEBRUIKTE JE OM TE SLAPEN TREIN HEN? PROBEERDE U DE GECONTROLEERDE SCHIEDINGSMETHODE OF EEN NO-CRY OF CO-SLEEPING METHODE? HOE HEBT DE METHODE JE VOOR JOU KLAAR? HEB JE MENEN OVER WAT DE METHODE HET BESTE WERKT? LAAT EEN OPMERKING LOS EN LAAT HET WETEN.

, , ] ]