Hoe te leven met een bipolaire echtgenote

David Karp, Ph.D., een professor in sociologie aan het Boston College, noemt sommige vormen van psychische aandoeningen "besmettelijke ziekten", in die zin dat de persoon met de geestesziekte niet de alleen de persoon die er last van heeft. Als je een vrouw hebt met bipolaire neigingen, dan weet je dat het dagelijks leven een op-en-neer-achtbaan kan zijn en dat haar humeur soms onverwacht is. Maar je huwelijk is nog niet voorbij. Je kunt samenwerken met je vrouw om je huwelijk te behouden door de aandoening.

Houd het spectrum van haar ziekte bij. Door zorgvuldig te kijken en te observeren zodat je de allerergste stemmingen en het allerbeste kent, kun je haar humeur beter begrijpen en de ernst ervan kennen. Het kan je ook schragen, zodat je weet wat je te wachten staat en je bent niet verrast wanneer haar humeur snel verandert.

Breng haar naar haar doktersafspraken, of ze nu medisch of psychiatrisch zijn . Wanneer u bij deze afspraken bent, kunt u de zorgverlener vragen naar oplossingen en andere vragen die u heeft. Als u op haar psychiatrische afspraken zit, kunt u meer te weten komen over de ziekte, eventuele triggers en de medicijnen die ze mogelijk moet nemen. Zorg ervoor dat het goed is met je vrouw, en ook met de dokters, dat je mee gaat.

Als ze al de diagnose van de stoornis had wanneer je aan het daten en trouwen was, zorg er dan voor dat je haar niet vergelijkt met andere vrouwen. Het kan haar boos maken om te weten dat je wilt dat ze meer op de heren van andere mannen leek. Laat haar weten dat je haar accepteert zoals het is, en dat je bereid bent om lief te hebben en met haar werkt door de aandoening.

Neem de tijd voor jezelf. Het verzorgen van een vrouw die lijdt aan een bipolaire stoornis kan drainerend en ondankbaar werk zijn. Zorg ervoor dat je ontsnapt om te genieten van een hobby, wat lichaamsbeweging of een therapeut alleen te zien. Tijd vrijmaken voor jezelf laadt je op zodat je beter in staat bent om met haar bipolaire episoden om te gaan.

Vermijd persoonlijk haar uitbarstingen. Wanneer je in het onderste deel van het spectrum bent, kan je vrouw pijnlijke dingen zeggen of naar je uithalen. Weet dat dit de stoornis is die praat, en niet zij. Ze houdt van je en is dankbaar voor je steun tijdens haar afleveringen, ook al lijkt het er niet op. Troost jezelf door te weten dat ze niet de dingen bedoelt die ze zegt als ze boos is.

Praat tegen je kinderen, als je ze hebt. Ze moeten weten dat hun moeder een aandoening heeft, zodat ze weten dat ze niet gekwetst of boos zijn door haar uitbarstingen en toevallen. Verzeker ze dat je alles doet wat je kunt om haar te helpen, maar dat ze tijd nodig heeft om te herstellen.