A Nursing Diagnosis for Seizures

Aanvallen worden veroorzaakt door abnormale afscheiding van neuronen die tot fysieke en gedragsmatige stoornissen leiden. "Pediatric Hospital Medicine: Textbook Of Inpatient Management," door Ronald M. Perkin, James D Swift en Dale A Newton, zegt dat toevallen moeten worden beschouwd als symptomen van centrale of systemische stoornissen van het zenuwstelsel. Verpleegkundige diagnoses voor aanvallen kunnen worden geformuleerd op basis van problemen met veiligheid, medicatietherapie en kennis van de aandoening. "Risico op trauma" is een verpleegkundige diagnose voor aanvallen.

Soorten aanvallen

Er zijn verschillende soorten aanvallen. Gegeneraliseerde tonisch-clonische aanvallen omvatten spiersamentrekking, schuimvorming aan de mond met ritmische samentrekking en ontspanning van de spieren of schokken en verlies van bewustzijn. Bij gegeneraliseerde afwezigheidstuipen is er bewustzijnsverlies en plotseling verlies van vrijwillig gebruik van de spieren. Bij dit soort aanvallen kan een patiënt een lege blik hebben.

Eenvoudige partiële aanvallen veroorzaken schokkende bewegingen in een bepaald deel van het lichaam terwijl een persoon bij bewustzijn is. Complexe partiële aanvallen kunnen daarentegen beginnen als eenvoudige partiële aanvallen waarna bewustzijnsverlies optreedt. Status epilepticus is een toestand waarin een persoon continue aanvallen tegelijk ervaart. Het is een medisch noodgeval en kan tot de dood leiden.

Beoordeling

Om een verpleegkundige diagnose te formuleren voor patiënten met epileptische aanvallen, voeren verpleegkundigen interviews uit om erachter te komen hoeveel een patiënt weet van een aanval en de behandeling ervan; hoe vaak zij epileptische aanvallen hebben en of zij weten hoe lang ze duren, evenals het soort aanvallen dat zij ervaren. Ze kunnen ook informeren naar factoren die aanvallen zoals geurtjes of vermoeidheid kunnen veroorzaken. Verpleegkundigen controleren ook of de patiënt obstakels heeft om medicamenten te verkrijgen.

Nursing Diagnoses

Na zoveel mogelijk informatie verzameld te hebben, analyseert de verpleegkundige de informatie voor mogelijke problemen die een patiënt met toevallen kan hebben. of zou kunnen ontwikkelen. Sommige van deze problemen kunnen weinig of geen kennis hebben van aanvallen, problemen bij het nemen van anti-epileptische medicatie en de mogelijkheid van verwonding tijdens een aanval. Op basis van deze problemen kan een verpleegkundige verpleegdiagnoses formuleren, zoals 'gebrekkige kennis', 'risico op trauma' en 'niet-naleving: therapie'.

Zorgplan

Een zorgplan voor een patiënt die heeft een epileptische aandoening gericht op het zorgen dat de patiënt en zorgverleners van de patiënt worden voorgelicht over het ziekteproces achter deze stoornis, het behandelplan, de gevolgen van het niet houden aan het behandelplan en de veiligheidsmaatregelen die nodig zijn om letsel te voorkomen. Het zorgplan bevat verpleegkundige interventies die deze doelen aanpakken.

Nursing Interventions

Het opstellen van een leerplan en het opleiden van de patiënt en de zorgverleners van de patiënt is een verpleegkundige interventie voor de verpleegkundige diagnose "gebrekkige kennis." Het vinden van oplossingen voor problemen die een patiënt kunnen verhinderen om medicamenten te nemen tegen epilepsie is een interventie die de verpleegkundige diagnose "niet-naleving-therapie" behandelt.

"Alles in één zorgplanning Hulpbron," door Pamela L. Swearingen, suggereert dat verpleegkundige interventies om de patiënt veilig te houden onder meer het nemen van aanvalsvoorzorgsmaatregelen omvatten, zoals het opvullen van de bedhekken van het bed met dekens en het bed op een lage positie houden. Deze interventie kan letsel voorkomen als een aanval plaatsvindt. Tijdens een aanval kan de verpleegkundige de cliënt beschermen door de patiënt in een liggende positie te plaatsen en alle samentrekkende kleding los te maken om de ademhaling te bevorderen en lage zuurstofniveaus te voorkomen.

, , ] ]