Wat zijn de functionele groepen in cholesterol?

Cholesterol vult zulke belangrijke rollen dat uw lichaam zijn eigen voorraad maakt in plaats van afhankelijk te zijn van voedingsbronnen. Twee van zijn taken - het maken van galzuren en het creëren van de buitenste laag van cellen - zijn gebaseerd op chemische structuren in het cholesterolmolecuul, functionele groepen genoemd. Terwijl cholesterol niet oplosbaar is in water, binnen het molecuul, is één type functionele groep wateroplosbaar en een ander is onoplosbaar. Het blijkt dat deze dubbele karakteristiek een essentiële rol speelt.

Typen functionele groepen

Moleculen zijn gemaakt van atomen, die soms samen een specifieke groep atomen vormen. Dit worden functionele groepen genoemd omdat ze verantwoordelijk zijn voor precieze taken in uw lichaam. Functionele groepen definiëren ook unieke kenmerken van een molecuul. Cholesterol heeft twee soorten functionele groepen. De eerste, een koolwaterstoffunctionele groep genaamd, bestaat uit waterstof- en koolstofatomen. In cholesterol verbinden de koolwaterstoffen zich om twee verschillende vormen te vormen - ringen en kettingen. De tweede groep, een hydroxylgroep genaamd, bevat één atoom van waterstof en zuurstof.

Groep Kenmerken

Vier koolwaterstofringen vormen het midden van het molecuul. Deze functionele groep is dezelfde die wordt gevonden in steroïde hormonen die zijn gesynthetiseerd uit cholesterol. Een koolwaterstofketen strekt zich uit van één zijde van de kern, waardoor een koolwaterstofstaart ontstaat. Eén hydroxylgroep is verbonden met de tegenoverliggende zijde van de kern. Er is één belangrijk verschil tussen de groepen: Hydroxylgroepen zijn oplosbaar in water, terwijl koolwaterstoffen niet oplosbaar zijn in water. Een molecuul dat oplosbare en onoplosbare gebieden heeft, wordt amfipathisch genoemd. Deze amfipathische kwaliteit is van vitaal belang voor cholesterol om een paar essentiële taken te vervullen.

Cholesterol in celmembranen

Elke cel in uw lichaam is omgeven door een membraan dat bestaat uit eiwitten, fosfolipiden en cholesterol. Fosfolipiden vormen de meeste structuur van het membraan. Ze zijn amfipathisch en hebben de vorm van een matchstick, met onoplosbare vetzuren die de stick vormen en een oplosbare functionele fosfaatgroep aan de bovenkant. De hydroxylgroep van cholesterol kan hechten aan de fosfaatkop, terwijl de koolwaterstoffen zich verbinden met de vetzuren van het fosfolipide. Cholesterol voegt stijfheid toe aan de fosfolipiden, die vloeibaar zijn en voortdurend in beweging zijn. Het reguleert ook wat er door het membraan kan komen door het minder doorlatend te maken en eiwitten aan het membraan te verankeren.

Ondersteuning voor spijsvertering

Nadat koolhydraten en eiwitten zijn verteerd, gaan ze rechtstreeks in je bloedbaan omdat ze water zijn -oplosbaar. Omdat voedingsvetten, waaronder vitamine A, E, D en K, onoplosbaar zijn, volgen ze een ander spijsverteringsproces dat afhankelijk is van de aanwezigheid van galzuren. Je lichaam gebruikt cholesterol om gal te produceren. Opnieuw is de amfipatische aard van cholesterol essentieel, meldt de Colorado State University. Ten eerste zorgt het voor een detergentachtige werking die vetten afbreekt tot kleine druppeltjes. Dan gal gal vet-oplosbare functionele groep klontert rond de kleine druppel, waardoor de in water oplosbare groep aan de buitenkant rond het vet. Deze structuur, een micel genoemd, zorgt ervoor dat de vetdruppel de binnenkant van de dunne darm kan binnendringen, waar het in je bloedstroom kan worden opgenomen.

, , ] ]