Hormonen dat effect natriumniveaus

Natrium is een belangrijk mineraal dat in overvloed buiten de cel wordt aangetroffen en helpt bij het reguleren van het bloedvolume en de bloeddruk. Een verhoging van de concentratie natrium in het bloed resulteert bijvoorbeeld in de verschuiving van water in het bloed. Verandering in bloednatrium kan ertoe leiden dat cellen opzwellen of krimpen. Bloednatriumconcentratie wordt indirect beïnvloed door angiotensine, anti-diuretische hormonen en rechtstreeks door mineralocorticoïden.

Angiotensine

Angiotensine is de actieve vorm van angiotensinogeen, dat wordt geproduceerd door de lever. De toename van angiotensine wordt veroorzaakt door mechanismen in de nieren die een afname van natrium waarnemen. De productie van angiotensine resulteert uiteindelijk in een verhoogde stimulatie van de bijnieren om aldosteron vrij te maken - een secundair hormoon dat de opname van natrium in de nieren verhoogt.

Antidiuretisch hormoon, of ADH, wordt geproduceerd door de hypothalamus en afgegeven door de achterste hypofyse als gevolg van ofwel een laag bloedvolume of een verhoogde natriumconcentratie. Wanneer het wordt vrijgegeven, werkt ADH in de nieren om de reabsorptie van water te verhogen. Bij sommige mensen wordt ADH overmatig uitgescheiden, waardoor het natriumgehalte in het bloed daalt. Kleincellige longkanker is een veelvoorkomende oorzaak van overmatige ADH-uitscheiding.

Minerale corticosteroïden

Deze klasse van hormonen is voornamelijk betrokken bij de directe regulatie van natrium en kalium - in tegenstelling tot ADH, die indirect natrium reguleert door het verhogen van water reabsorptie in de nieren. Aldosteron is de belangrijkste mineralocorticoïde in het lichaam en wordt geproduceerd in de bijnier. Aldosteron stimuleert de toename van natriumreabsorptie en kaliumuitscheiding in de nieren. Bij sommige mensen wordt aldosteron uitgescheiden in overmaat, wat resulteert in een toename van het natriumgehalte in het bloed.

Tekenen en symptomen van abnormaal natriumgehalte

Symptomen geassocieerd met een laag natriumgehalte in het bloed zijn misselijkheid, verwardheid, hoofdpijn, rusteloosheid, slaperigheid en coma. Een persoon met een hoog natriumgehalte in het bloed kan ook misselijkheid, braken, gebrek aan eetlust, verhoogde dorst en zwakte ervaren; en, wanneer ernstig, verhoogd bloednatrium kan leiden tot spierspasmen, geïrriteerdheid, verwardheid, toevallen en zelfs coma.