Hoe werkt spiergroei?

Stimulus

Spiergroei, ook wel hypertrofie genoemd, begint met een stimulus. De spier wordt blootgesteld aan toenemende volumina van spanning gedurende een consistente tijdsperiode tijdens een activiteit zoals weerstandstraining. Verhoogde spanningsvolumes op de spieren veroorzaken microtrauma of spierbeschadiging. Deze schade prikkelt de spier voor anabolisme, of spiergroei, door revascularisatie en nieuwe spieren toe te staan.

Fagocytose

Beschadigde spier ondergaat een proces dat fagocytose wordt genoemd. Fagocytose is een proces waarbij fagocyten - witte bloedcellen - samenkomen in het beschadigde gebied en de beschadigde weefselcellen beginnen te verzwelgen. Zodra alle beschadigde spiercellen zijn opgegeten, wordt het gebied klaargemaakt voor nieuwe groei- en progenitorcellen. Progenitorcellen fungeren als een reparatiesysteem voor het lichaam. Ze komen samen in weefsels waarin ze de meeste hulp kunnen zijn en zodra ze daar zijn, met de juiste omstandigheden en groeifactoren, beginnen ze te rijpen in de cellen van dat specifieke weefsel.

Zenuwstelsel

Stimulus veroorzaakt het zenuwstelsel systeem om te beginnen met het leggen van verbindingen tussen spiervezels om maximale rekrutering van spiervezels te garanderen. De grotere hoeveelheid spiervezels die in één keer vuurt, leidt tot een grotere hoeveelheid kracht die wordt uitgeoefend en daardoor wordt de grotere hoeveelheid spiermassa gestimuleerd, wat leidt tot meer spiergroei.

Hormonen

Stimulus en maximale spierkracht rekrutering van vezels verhoogt de productie van androgeen, met name testosteron. Androgenen helpen het lichaam meer spieren te maken door de eiwitsynthese te verhogen, wat op zijn beurt resulteert in de productie van meer contractiele eiwitten (actine en myosine) door het lichaam. Simpel gezegd, androgenen vertellen het lichaam om meer spieren te laten groeien.

Eiwitsynthese

Tijdens weerstandstraining lijkt het erop dat toename van spiervezels voornamelijk te danken is aan een netto toename van spiereiwitsynthese. Tijdens de training neemt de eiwitsynthese van het lichaam af. Na de training, vooral wanneer een koolhydraatproteïnemeel wordt ingenomen, neemt de eiwitsynthese toe. Onderzoek heeft aangetoond dat langdurige eiwitsynthese en verminderde eiwitafbraak gepaard gaat met door inspanning geïnduceerde hypertrofie.

Spiervezelgroei

Wetenschappers zijn nog steeds niet volledig zeker over het exacte mechanisme van spiergroei; er wordt echter algemeen aangenomen dat deze het gevolg is van een toename in de grootte van de spiervezels door middel van verhoogde eiwitsynthese. De spiervezelgrootte kan om een aantal redenen worden verhoogd, waaronder meer myofibrillen, meer actine en myosinefilamenten, meer sarcoplasma en /of meer bindweefsel.

, , ] ]