Tests en diagnose van fibromyalgie

Fibromyalgie is moeilijk te diagnosticeren omdat de symptomen vergelijkbaar zijn met andere ziekten. Fibromyalgie staat bekend als een diagnose van uitsluiting, wat betekent dat andere aandoeningen die aannemelijk moeten worden onderzocht en uitgesloten door een professional in de medische zorg.

In 1990 werden formele criteria ontwikkeld om fibromyalgie te diagnosticeren met behulp van het aantal en de locatie van gevoelige plekken op het lichaam die "triggerpoints" worden genoemd. In 2010 veranderden de diagnostische criteria echter, omdat onderzoek een verband aantoonde tussen deze aandoening en de overgevoeligheid van het zenuwstelsel voor pijn.

Oude criteria

In 1990 creëerde het American College of Rheumatology de volgende criteria voor de diagnose van fibromyalgie: 1. De patiënt heeft een voorgeschiedenis van wijdverspreide pijn die gedurende ten minste drie maanden aan beide zijden van het lichaam aanwezig is. 2. Er zijn minstens 11 van de 18 gedefinieerde triggerpoints /gevoelige plekken aanwezig op het lichaam.

Nieuwe criteria

In 2010, zoals patiënten meldden en onderzoek had in toenemende mate aangetoond dat fibromyalgie ingewikkelder was dan alleen al het aanbieden van gevoelige punten, de America University of Rheumatology ontwikkelde nieuwe criteria voor een fibromyalgie-diagnose:

Aantal tenderpunten van 19 gedefinieerde lichaamsgebieden

Symptomen die minstens drie maanden duren maanden op een vergelijkbaar niveau

Mate van ernst van de volgende symptomen:

Vermoeidheid

Onverlekt wakker worden

Cognitieve (geheugen of gedachte) problemen

Geen ander gezondheidsprobleem dat de pijn en andere symptomen zou kunnen verklaren

Andere ziekten uitsluiten

Uw arts zal een goede geschiedenis en lichamelijk willen doen om elk symptoom te evalueren en andere symptomen uit te sluiten ziekten. Hij /zij moet de gebieden onderzoeken die voor u gevoelig zijn, zodat er niets anders is dat de pijn veroorzaakt. Er zijn geen laboratoria of röntgenstralen die fibromyalgie kunnen diagnosticeren, maar soms zijn deze tests nuttig om andere ziekten uit te sluiten, bijvoorbeeld schildklierafwijkingen of spierproblemen.

Sommige ziektes waarvoor een arts kan testen, zijn onder andere: orthostatisch tachycardiesyndroom (POTS), maag- en darmproblemen, paniekstoornis, depressie, posttraumatische stressstoornis, ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder), hyper- of hypo-thyroïdie, spierproblemen, slaapapneu, afwijkingen van de cervicale wervelkolom, systemische lupus erythematosis (SLE), polymyalgia rheumatica, reumatoïde artritis, chronisch vermoeidheidssyndroom en myofasciaal pijnsyndroom.

Zoals je ziet, zijn er een groot aantal dingen die symptomen van fibromyalgie kunnen nabootsen, waardoor het moeilijk is om een ​​diagnose te stellen weg. Dit onderzoek kan snel zijn of het kan een tijdje duren, afhankelijk van uw symptomen. Het helpt als u een arts heeft die bekend is met fibromyalgie.

Als niets lukt, moet de arts fibromyalgie overwegen. De arts kan de criteria gebruiken als leidraad, maar ook om een ​​idee te krijgen van hoe 'overgevoelig' een patiënt is of hoe de pijnverwerking van de patiënt is 'veranderd'.