Bereik van bewegingscomplicaties na schouderoperaties

Het schoudergewricht is het meest mobiele gewricht in het lichaam. Het is echter ook het minst stabiel, waardoor het vatbaar is voor letsel. Vaak is een operatie nodig om gebroken botten, gescheurde pezen en beschadigde ligamenten in de schouder te repareren, en zich na deze procedures vaak bewegingscomplicaties te ontwikkelen.

Elbow Range of Motion

Herstel na schouderchirurgie vereist doorgaans een menstruatie van immobilisatie in een mitella. Dit kan stijfheid in de elleboog en de onderarm veroorzaken omdat de arm niet wordt gebruikt. Een verminderd bewegingsbereik in de elleboog en de onderarm kan de dagelijkse taken aanzienlijk verstoren, dus een actief bewegingsbereik voor de elleboog wordt aanbevolen, te beginnen onmiddellijk na de operatie.

De tilband wordt verwijderd of losgelaten bij de elleboog, meestal drie keer per dag voor deze oefeningen. Typisch, 10 herhalingen van elleboogbuigen en rechttrekken worden uitgevoerd, met het doel om volledige elleboogbeweging te handhaven. Rotatieoefeningen voor de armen, waarbij de arm met de palm omhoog en met de palm naar beneden wordt bewogen, worden uitgevoerd met de elleboog gebogen in een hoek van 90 graden die strak aan uw zijde wordt gehouden.

Schouderflexie

Schouderflexiecomplicaties komen vaak voor na de schouder chirurgie. Deze beweging houdt in dat je je arm voor het lichaam moet heffen en van vitaal belang is voor dagelijkse taken zoals afwassen in de kast, je haar wassen en je aankleden. Schouderrekoefeningen na de operatie verhogen de gewrichtsflexibiliteit om de flexie te verbeteren.

Tafelschuiven worden uitgevoerd door de onderarm op een tafel te laten rusten en het lichaam naar voren te leunen om de arm langs de tafel te laten glijden. Dit verbetert de flexie met de arm volledig ondersteund. Deze oefening kan worden doorgevoerd naar glijbanen - vingers naar een muur lopen of de handpalm naar de muur schuiven om de hoogte naar voren te verbeteren. Een bovenliggende katrol met twee handvatten kan worden gebruikt om de gewonde arm te helpen met flexie door de andere hand naar beneden te trekken.

Schouderflexie kan ook worden verhoogd met een bezemsteeloefening. Terwijl u op uw rug ligt, pakt u de stick aan beide uiteinden vast op uw heupen. Met je handen met de palm naar beneden en iets meer dan schouderbreedte uit elkaar, til je de stick op en boven je hoofd, en dan weer terug naar de heupen. Hoewel oefenprogramma's variëren, worden 10 herhalingen van elke oefening vaak uitgevoerd tot drie sets op een rij, één tot twee keer per dag.

Schouderabductie

Schouderabductiecomplicaties komen ook vaak voor na een schouderoperatie, in het bijzonder met rotator cuff-reparaties. De rotator-manchetspieren stabiliseren het schoudergewricht en houden de bal van het armbeen in de gewrichtsbus terwijl de arm beweegt. Van de pezen geassocieerd met de spieren van de rotator manchet, is de supraspinatus pees meestal gewond. Deze spier voert schouderabductie uit, armbeweging naar de zijkant en weg van het lichaam.

Katroloefeningen maken gebruik van de niet-beschadigde arm om de andere arm na de operatie te helpen ontvoering. Vergelijkbaar met schouderflexieoefeningen, worden tafelschuiven, wandvingergangen en rietenoefeningen uitgevoerd met de arm naar de zijkant om de abductie te verbeteren.

Externe rotatie

Externe rotatie van de schouder kan beperkt zijn na een operatie op het gewricht. Deze beweging houdt in dat je je bovenarm naar de schouder draait. Na vele soorten schouderoperaties is externe rotatie beperkt gedurende vier tot zes weken om te voorkomen dat de gerepareerde weefsels opnieuw worden uitgerekt of gescheurd. Deze beperking is typerend na reparaties aan de rotatormanchet en procedures om de instabiliteit van de voorste schouder of terugkerende dislocaties te corrigeren. Uitwendige rotatie plaatst druk op de voorkant van de gewrichtscapsule, wat genezing kan vertragen of de reparatie kan verlengen.

Externe rotatie van de schouder is verbeterd met behulp van de niet-beschadigde arm. Terwijl je op de rug staat of ligt, wordt een stok horizontaal gehouden met een hand aan elk uiteinde. De arm die is geopereerd, wordt stevig tegen de zijkant van het lichaam gehouden en de andere hand duwt de stok langzaam over het lichaam om de onderarm naar de zijkant te brengen.

Externe rotatie kan ook worden verbeterd met behulp van de deuropening stretch. De elleboog van de helende arm is gebogen tot 90 graden en strak tegen de zijkant van het lichaam gehouden. In een open deur staat de hand van de gewonde arm tegen het deurkozijn. Het lichaam wordt langzaam van de gewonde arm afgewend, waardoor de schouder in uitwendige rotatie komt. Rekken worden meestal 20 tot 30 seconden vastgehouden en drie keer achtereen herhaald, één of twee keer per dag.

Interne rotatie

Beperkte interne rotatie - draai de arm naar het lichaam of reik achter de rug - is een veel voorkomende complicatie na een schouderoperatie. Deze beweging is nodig om een beha aan te trekken, een hemd in de achterkant van je broek te stoppen of je rug te beschadigen. De stretch van de slaper wordt vaak gebruikt om de interne rotatie te vergroten. De patiënt ligt aan de aangedane zijde met de gewonde arm naar buiten gericht, loodrecht op het lichaam. Met de elleboog gebogen tot 90 graden, oefent de tegenovergestelde hand langzaam druk uit op de achterkant van de onderarm, door de arm naar beneden in de richting van de tafel te draaien.

De interne rotatie kan ook worden verhoogd met de handdoekrek. Met een handdoek aan het ene uiteinde, reikt de niet-aangedane arm naar boven en over dezelfde schouder. De aangedane arm reikt achter de rug om het andere uiteinde van de handdoek te grijpen. Het bovenste uiteinde van de handdoek wordt langzaam naar het plafond omhoog gebracht en trekt de aangedane arm hoger op de rug. Rekken worden meestal 20 tot 30 seconden vastgehouden en drie keer achtereen herhaald, één of twee keer per dag.

, , ] ]