Tests en diagnose voor slapeloosheid

Er zijn veel barrières voor de diagnose en behandeling van slapeloosheid. Onvoldoende opleiding van artsen in de herkenning en behandeling van slapeloosheid, gecombineerd met een steeds afnemende duur van de duur van het bezoekbezoek aan de evaluatie van slaapstoornissen in de eerste lijn. Veel artsen en patiënten delen een algemene overtuiging dat slaapstoornissen zelfbeperkt zijn en niet belangrijk. Omdat de behandeling van slapeloosheid vaak gepaard gaat met het voorschrijven van krachtige medicijnen met tal van bijwerkingen, zijn veel artsen ook terughoudend om hun patiënten te betrekken bij slaapgerelateerde problemen.

Eerste evaluatie van slapeloosheid

Een algemene medische vraag in combinatie met routinematig laboratoriumonderzoek is een belangrijk onderdeel van de initiële aanpak van slapeloosheid en is voornamelijk gericht op het uitsluiten van andere predisponerende aandoeningen, zoals schildklier-, hormonale of metabolische ziekten die de symptomen kunnen nabootsen of de symptomen kunnen doen neerslaan. Hoewel het niet vereist is bij patiënten zonder ondersteunende symptomen, bloedonderzoek om de schildklierfunctie (TSH), FSH /LH-spiegels bij perimenopausale vrouwen te evalueren, wordt onderliggende anemie of elektrolytenonbalans aanbevolen bij risicopatiënten. Een zorgvuldig lichamelijk onderzoek is ook geïndiceerd bij deze patiënten.

Een zorgvuldige evaluatie van andere medische aandoeningen die kunnen bijdragen aan slapeloosheid is belangrijk. Dementie, neuropathie, bewegingsstoornissen (zoals de ziekte van Parkinson), epilepsie, migraine en chronische hoofdpijnsyndromen en neuromusculaire ziekten zoals multiple sclerose hebben hoge percentages van antecedente slapeloosheid. Ontoereikend gecontroleerd astma en chronische obstructieve longziekte kunnen ook resulteren in terugkerende nachtelijke ontwaken. Angina en gedecompenseerde hartfalen kunnen worden geassocieerd met moeite om de slaap te behouden.

Gastro-intestinale stoornissen, zoals gastro-oesofageale refluxziekte (GERD) en inflammatoire darmaandoeningen, kunnen slapeloosheid veroorzaken. Urologische stoornissen, zoals incontinentie, benigne prostaathypertrofie (BPH) en chronische cystitis, kunnen de slaap verstoren door het veroorzaken van terugkerende opwinding en frequent urineren bij nacht. Zowel de zwangerschap als de menopauze zijn geassocieerd met een slechte nachtrust. Allergieën, sinusaandoeningen en chronische oor-, neus- en keelaandoeningen kunnen ernstige gevolgen hebben voor de slaap.

Andere medicatie, depressie en drugsmisbruik

Screening op alcohol- en drugsverslaving is belangrijk. Hoewel bekend is dat alcoholgebruik het begin van de slaap bevordert, zijn slaaponderhoud, slaapcontinuïteit, frequente opwinding en ontwaken in de vroege ochtend sterk geassocieerd met alcoholverslaving. Vragenlijsten zoals de Beck Depression Inventory kunnen ook nuttig zijn omdat onderliggende depressie sterk geassocieerd is met slapeloosheid.

Een belangrijke prioriteit is het evalueren van andere naast elkaar bestaande slaapstoornissen, die ten grondslag liggen aan de symptomen van slapeloosheid. Slaapomstandigheden zoals obstructieve slaapapneu, parasomnia's zoals slaapwandelen of slaap praten, periodieke ledematen bewegingsstoornissen of rusteloze benen syndroom kunnen slapeloosheid veroorzaken. Hoewel slaaptests niet routinematig worden aanbevolen voor patiënten met slapeloosheid, verdienen die met specifieke symptomen, zoals verstorend snurken, verdere evaluatie.

Tenslotte wordt een zorgvuldige inventarisatie van zowel recept- als vrij verkrijgbare medicijnen geadviseerd. Details met betrekking tot slaapgewoonten, cafeïne-inname, trainingsfrequentie en timing, slaapomgeving en bedtijdrituelen moeten worden opgeroepen. Slaapagenda's die het zelfrapportage door de patiënt van slaap en andere factoren die verband houden met slapeloosheid vergemakkelijken, kunnen nuttig zijn om trends te identificeren en interventies voor te schrijven. Veel smartphoneapplicaties bieden slaapopvolging en monitoren voor commerciële activiteiten kunnen nuttig zijn, maar de nauwkeurigheid en betrouwbaarheid voor het voorspellen van de slaapkwaliteit en -diepte is slecht. Vroegtijdige verwijzing naar een gecertificeerde specialist in slaapgeneeskunde wordt aanbevolen in complexe gevallen.