Dwangmatig haar-trekken symptomen

Dwangmatig haren trekken is bekend met de term trichotillomanie medische. Het is een impuls-controle stoornis die zes tot acht miljoen mensen in de Verenigde Staten treft. Dwangmatig haren trekken kan onder meer het uittrekken van haren uit de hoofdhuid, wenkbrauwen, wimpers of ergens anders op het lichaam. Echter, de hoofdhuid is de meest voorkomende lichaamsdeel voor mensen om haar te trekken uit. Tekenen

Trichotillomania
kan worden gedetecteerd in de meeste patiënten als gevolg van kale plekken op de hoofdhuid. Andere delen van het lichaam kunnen ook kale plekken. Deze gebieden zijn meestal groot genoeg zijn om opgemerkt te worden door andere mensen. Patiënten zullen de neiging hebben om excuses te maken voor de kale of dunner gebied van haar om te proberen om verlegenheid te voorkomen. Mensen die lijden aan deze aandoening hebben de neiging om sociale interacties, teneinde te vermijden niet om de aandacht op zichzelf.
Symptomen

De symptomen van trichotillomanie zijn over het algemeen hetzelfde voor de meeste de mensen die lijden aan de aandoening. Er is een sterke drang om haar te trekken die resulteert in een spanningsopbouw voor het trekken van de haren. De spanning wordt losgelaten, en de patiënt voelt zich meteen beter wanneer hij of zij werkt op deze drang en trekt haar uit. Patiënten die zijn gediagnosticeerd met trichotillomanie meestal niet lijdt aan een andere aandoening of ziekte. Ze zijn gewoon niet in staat om de impuls te trekken uit hun haar te controleren.
Medicijnen

Psychiatrische medicijnen
kan worden voorgeschreven voor mensen die lijden aan trichotillomanie. Medicijnen alleen niet de neiging om volledig te werken in de mogelijkheid om de haren trekken neigingen stoppen en dringt. Dezelfde soorten medicijnen die gebruikt worden bij de behandeling van obsessief-compulsieve stoornis zijn nuttig bij de behandeling van patiënten met een drang om hun haren trekken. Sommige patiënten worden ook voorgeschreven antidepressieve medicatie om te helpen met de stress van de aandoening.
Therapie

Therapie
is een doeltreffend instrument dat wordt gebruikt om trichotillomanie te behandelen. Er zijn verschillende technieken die bewezen hebben om patiënten te helpen weerstand te bieden hun driften. Cognitieve gedragstherapie wordt meestal gebruikt om de aandoening te behandelen. Het helpt patiënten leren hoe ze weerstand te bieden hun dringt door het vinden van ander gedrag aan te gaan wanneer een drang zich voordoet. Therapie helpt ook om de stress die ervoor zorgt dat de drang om te trekken uit haar te identificeren --- en begeleidt de patiënten in het leren hoe je deze situaties te voorkomen.
Overwegingen

Trichotillomania
heeft geen snelle effectieve remedie. Het is een moeilijke aandoening te behandelen en waarschijnlijk opnieuw op na de pauzes van geen haren trekken. Follow-up met medicijnen en vooral de therapie helpt patiënten behouden hun driften. Vrouwen hebben de neiging om de aandoening meer dan mannen. Indien onbehandeld, kan dit leiden tot een laag zelfbeeld kwesties. Studies zijn nu veelbelovende resultaten in een aminozuur supplement, N-acetylcysteïne. Patiënten werden getoond om beduidend lager exemplaren van de drang hebben om haar te trekken, terwijl het nemen van de toeslag.