Hypercalciëmie & Osteoporose

Het nemen van calcium aan gezonde botten te behouden is belangrijk, maar te veel of te weinig van het goede kan leiden tot botproblemen zoals hypercalciëmie en osteoporose. Patiënten met hypercalciëmie en osteoporose kan weinig of geen symptomen vertonen tijdens de vroege stadia, maar ze moeten zich bewust zijn van de oorzaken, complicaties en risico's verbonden aan deze voorwaarden, zodat preventieve maatregelen kunnen worden genomen en passende zorg en behandeling kan worden gegeven. Identificatie

Hypercalcemia
optreedt wanneer calciumgehalte in het bloed te hoog zijn, nadelige invloed normale spiercontractie, en hormonale, zenuw-en hersenfunctie. Osteoporose --- wat betekent "poreuze botten" --- is een botverlies ziekte vooral nadelig is voor postmenopauzale vrouwen (hoewel mannen kunnen het ook krijgen) die kan leiden tot pijnlijke breuken en andere complicaties.

Symptomen

Hypercalcemia
kan hebben weinig klachten. Echter, kunnen ernstige gevallen misselijkheid, braken, overmatige dorst, frequent urineren en maagpijn veroorzaken. Er kan zeer weinig pijn in de vroege stadia van osteoporose, maar advanced symptomen zijn ernstige rugpijn --- meestal als gevolg van een gebroken wervel --- hoogteverlies, een omgebogen houding en breuken van de wervel, heup of pols.
Oorzaken

De belangrijkste oorzaak van hypercalciëmie is hyperparathyroïdie. Andere oorzaken omvatten long-, borst-of bloed-gerelateerde kanker, ziekten zoals tuberculose of andere inflammatoire longaandoeningen, medicijnen zoals lithium en thiazide diuretica, dehydratie en overdosis calcium en vitamine A en D. De kans op osteoporose hangt af veel botdichtheid wordt gevormd vanaf de leeftijd van 20 tot de vroege jaren '30 en hoe snel het later in het leven heeft verloren.
Diagnose

Hypercalcemia
wordt gediagnosticeerd door bloedonderzoek dat verhoogde bloed tonen calcium en parathyroïdhormoonspiegels. Thoraxfoto's, CT-scans, MRI's en mammogrammen kunnen diagnosticeren onderliggende aandoeningen zoals long-of borstkanker die kan wijzen op hypercalciëmie. Osteoporose wordt meestal gediagnosticeerd door het meten van de botdichtheid met een dual energy X-ray absorptiometrie. Andere tests die maatregel botdichtheid onder echografie, CT-scan, en single-foton absorptiometrie.
Behandeling

Hypercalcemia
wordt behandeld met intraveneuze vloeistoffen, lus diureticum medicijnen te spoelen overtollig calcium uit het lichaam, medicijnen die botverlies te remmen, zoals Aredia of Zometa, een hormoon Calcitronin en corticosteroïden. Hemodialyse behandeling wordt alleen gebruikt als de nieren zijn beschadigd. Osteoporose wordt behandeld met oestrogeen medicijnen zoals Fosamax of Boniva, een oestrogeenreceptor modulator zoals Raloxifine of een schildklier hormoon-producerende zoals calcitonine. Hormoontherapie kan ook worden gebruikt, evenals fysiotherapie om houding te verbeteren en te bouwen botmassa.
Complicaties

Ernstige hypercalciëmie
kan nierschade, zenuwstelsel problemen en veroorzaken een onregelmatige hartslag. Nierstenen kunnen ook ontstaan ​​als de urine te veel calcium in het. Het kan ook leiden tot osteoporose als botten continu calcium vrij in het bloed. Fracturen zijn de meest ernstige en frequente complicatie van osteoporose hebben zich doorgaans in de botten die gewicht te ondersteunen, zoals de wervelkolom en heup. Botbreuken voorkomen in verzwakte rug botten meestal gebeurt als gevolg van compressie dat ook het verlies van hoogte kan veroorzaken in de tijd.
Risico

innemen van te veel calcium kan hypercalciëmie veroorzaken. Oudere blanke of Aziatische vrouwen met een body mass index van 19 of minder en mensen met een familiegeschiedenis lopen het risico op het ontwikkelen van osteoporose. Een gebrek aan calcium en vitamine D, het roken van sigaretten, eetstoornissen, een inactieve levensstijl, overmatig alcoholgebruik, te veel schildklierhormoon en het nemen van corticosteroïden medicijnen kunnen ook een rol spelen bij de ontwikkeling van osteoporose.