Poison Ivy Voortplanting

Poison Ivy is een eeuwigdurende bosrijke onkruid dat is inheems in Noord-Amerika. Het is het meest frequent waargenomen in verstoorde plaatsen langs wegen, spoorwegen en het kanaal recht van overpad. Het is ook heel gebruikelijk in bossen, uiterwaarden, rotsachtige hellingen en oevers. Het geeft de voorkeur aan sites met gematigde niveaus van zonlicht en bodems met een hoog calciumgehalte. Poison Ivy reproduceert door zaden, die gemakkelijk verspreid door dieren en vogels, en met kruipende wortels. Bijgevolg is op zoek naar deze plant aan de voet van bomen, bosranden en langs hek rijen, waar vogels baars en nest. Betekent dit Spark een idee?
Identificatie

Poison Ivy is een verspreiding van plant met zeer variabele bladvormen die zijn over het algemeen ovaal in omtrek. Plant vorm kan worden laagblijvende, rechtop en bossige of wijnstok-achtige. Folders zijn vaak asymmetrisch, gelobd aan de ene kant, maar niet de andere. Oudere bladeren kunnen zowel getand en gelobd of onvertand en gelobd. Bladeren zijn verdeeld in drie haarloos folders die zijn ongeveer 1 tot 4 centimeter in lengte. In het najaar zal de bladeren rood of paars. Planten produceren kleine, visueel aantrekkelijke witte bessen in clusters.
Sexual Reproduction

Talrijke bloemen
in dichte clusters verschijnen op planten van mei tot juli. Enkel zaad-bevattende witte bessen vormen in de herfst, nog op de plant via de winter. Poison ivy bessen zijn klein, geribbeld, hard en rond. Meer dan 50 vogelsoorten bekend dat de schil van de bes consumeren. De plant zaden zijn in staat om door het spijsverteringsstelsel van de vogels ongedeerd. Geconsumeerde bessen zal dalen van de plant in het voorjaar. Nieuwe planten zullen vormen, waar zaden worden verspreid door het spijsverteringssysteem van vogels en in de buurt van ouderplanten waar gedaald bessen vallen.
Vegetatieve vermeerdering

Poison Ivy heeft een fijn wortelgestel dat kan beworteling waar het in contact komt met de grond. Stengels zijn houtig en zal klimmen, verbonden aan andere objecten en de vegetatie of over de grond slepen, met luchtwortels. Nieuwe stengels zal ontstaan ​​uit knoppen op de knopen van onderstammen. Poison ivy wortels kunnen zo veel als 7 meter uitstrekken van de moederplant. Terwijl de vegetatieve voortplanting is traag, na verloop van tijd kan leiden tot dichte struikgewas van de soort onder gunstige omstandigheden.
Controle

De aanbevolen methode van controle varieert per locatie en de mate van besmetting. Poison ivy gevonden in natuurgebieden een waardevolle bron van voedsel voor veel soorten vogels. Het moet worden toegestaan ​​om te blijven als er weinig waargenomen bedreiging van mensen. Anders overwegen maaien, het snijden, het cultiveren of die de plant met mulch. Mechanische afzuiging is het meest succesvol in natte grond na herhaalde pogingen, waarbij de verspreiding van de plant vrij beperkt. Als de plant mist bladeren voor een voldoende tijd, zal het wortelstelsel verhongeren en de plant sterft. Herbiciden zoals glyfosaat, amitrol, 2,4. D en triclopyr zijn ook effectief chemische middel van controle, en ze kunnen worden gebruikt in combinatie met mechanische middelen van winning.